| |
| | Το σπαθί |  | | |
Ότι μικρός με πλήγωσε,
ο χρόνος το τοκίζει,
να το ξοφλήσω δε μπορώ,
και η καρδιά με πνίγει.
Τον ουρανό μου έδειχνες,
και είπες, πόσα αστέρια,
όλου του κόσμου οι ευχές,
παρέα στις δικές μας.
Ακόμα στον ύπνο μου λάμπουν,
και τρομαγμένος τη νύχτα ξυπνώ,
δεν θυμάμαι που είν' τα δικά μας,
και άστεγος στη ψυχή τα κοιτώ.
Η άνοιξη μου φέρνει στα χείλη,
τα δικά σου μα δε τα φιλώ,
είχες φτιάξει έναν Μάρτη θυμάσαι?
και τον φορώ μέχρι εσένα να δω.
Σε αγαπώ και η αγάπη κοστίζει,
γιατί πάντα στην κόψη κυλά,
και δε ξέρω αν με σκοτώνει,
η να ζήσω ξανά πολεμά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
19-03-2013 @ 23:13 | είχες φτιάξει έναν Μάρτη θυμάσαι?
και τον φορώ μέχρι εσένα να δω.
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: Ομορφο....!!!!!!!!!!!!!!!! | | YABER
20-03-2013 @ 11:35 | ::yes.:: ::yes.:: | | Μαυρομαντηλού
20-03-2013 @ 18:48 | Η άνοιξη μου φέρνει στα χείλη,
τα δικά σου μα δε τα φιλώ,
είχες φτιάξει έναν Μάρτη θυμάσαι?
και τον φορώ μέχρι εσένα να δω.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σε αγαπώ και η αγάπη κοστίζει,
γιατί πάντα στην κόψη κυλά,
και δε ξέρω αν με σκοτώνει,
η να ζήσω ξανά πολεμά.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΑΥΤΟ ΑΥΤΟ ΑΥΤΟ!!!!!!!!!!!
::up.:: ::love.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
