| |
Πως αντέχω ζωή , να πετώ με κοράκια
που στο πέρασμά τους , δεν νοιάζει
αν . . . βαφτεί γκρι το γαλανό!
Πως αντέχω ψυχή , να μιλώ για καρδούλες
όταν δίπλα οι άλλοι αγοράζουν- πουλούν
το μικρό . . . φυλακτό!
Ήχοι ύμνοι μορφές και λογάκια
προσπερνούν και αγγίζουν μόνο βιαστικά
Δεν αντέχω να βλέπω τριγύρω ζωάκια
Δεν θα μείνω να δω στην καπνιά τα πουλιά
Τιμωρώ κάθε τόσο τον εαυτό μου
στην γωνία του τοίχου να κοιτά.
Στα τσιμέντα το δάκρυ ας φεύγει
παρά . . .να βρέχει η πίκρα τα φτερά
Μα ελπίδα , η συνείδηση υπάρχει
μες τα όνειρα , να μας ξυπνά !
Την ανατολή να δούμε
όλη η πλάση αγκαλιά !
Δεν αντέχω να κρατώ την παλέτα
δίχως χέρι να ακουμπά . . .
το πινέλο με τα χρώματα !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
