| |
Μούσα Καλλιόπη, βοήθησε,
τα κάλλη σου να υμνήσω.
Ο Λόγος με πλημμύρησε
με στίχους που θ’ αφήσω
σ’ ένα τετράδιο μικρό,
γραμμένο με μολύβι
όπου στο χέρι μου κρατώ
επάνω μου σαν σκύβει.
Μια ραψωδία θέλησα
να γράψω για εσένα
και τότε παρατήρησα
πως έμπαινα σε γέννα.
Λευκές σελίδες γέμισα
με λέξεις δοξασμένες,
φόρο τιμής απέτισα
σε Μούσες παινεμένες.
Γιος του Ομήρου ένοιωσα
για λίγο πως θα γίνω
και τη γραφίδα τέντωσα
στης Ποίησης τον οίνο
που γρήγορα με μέθυσε
και σαν ποτάμι η ζωή
τα σωθικά κατέκλυσε
μανία άγρια, θεϊκή.
Εικόνες, λέξεις επικές
κυλούσαν στο μυαλό μου
αντάμα με τις προσευχές
σε διάλλειμα του τρόμου
που με κυρίεψε ευθύς
όταν μπροστά μου βρήκα
πως ήμουνα ο δυστυχής
ένας ποιητής – αντίκα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
