Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τα χέρια μου (νίκος Παλαμήδης)
 Ο Νίκος Παλαμήδης (8 Νοεμ. 1921--21 Δεκ.2012) δεν υπάρχει πια. Για όσους τον γνωρίσαμε προσωπικά ή διαβάσαμε τα ποιήματά του, ζει και θα ζει πάντα μέσα στην ψυχή μας. Τα χέρια μου, δικό του δημιούργημα, το παραθέτω εδώ σαν φόρο τιμής στη μνήμη του
 
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

Τα χέρια μου,
φυτέψανε λουλούδια
και γράψανε τραγούδια,
αυτόματο κρατήσανε
γκρεμίσανε και χτίσανε,
τα χέρια μου.

Τα χέρια μου,
οργώσαν το χωράφι
και πλάσανε χρυσάφι,
τον έρωτα χαϊδέψανε
τις θάλασσες κουρσέψανε,
τα χέρια μου.

Τα χέρια είναι άσπρα περιστέρια,
τα χέρια είναι δίκοπα μαχαίρια,
γροθιές τα χέρια όταν σφίγγει ο λαός
ο ήλιος λάμπει και φοβάται κι ο θεός

Τα χέρια μου,
σηκώσαν λαβωμένους
και θάψαν σκοτωμένους,
παλέψανε λυγίσανε,
χάσανε και νικήσανε
τα χέρια μου.

Τα χέρια μου,
σκληρά και ροζιασμένα
πολλές φορές δεμένα,
βοήθεια σ’ όλους δώσανε
και λάβαρα υψώσανε,
τα χέρια μου.

Τα χέρια είναι άσπρα περιστέρια,
τα χέρια είναι δίκοπα μαχαίρια,
γροθιές τα χέρια όταν σφίγγει ο λαός
ο ήλιος λάμπει και γελάει κι ο θεός.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ψάξε το γιατί (procura porquê)
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
24-03-2013 @ 22:27
Πολύ καλό Δημήτρη.......!!!!!!!!!!!!!!!!! ::angel.::
aridaios
25-03-2013 @ 02:06
και θάψαν σκοτωμένους,
παλέψανε λυγίσανε,
χάσανε και νικήσανε
τα χέρια μου.
::yes.:: ::yes.::
Dimitri Favvas
25-03-2013 @ 10:29
Γνώρισα προσωπικά τον Νίκο Παλαμήδη σε μια δεξίωση που έγινε προς τιμήν του πριν λίγα χρόνια στην Αθήνα που την απαριθμούσαν μέλη της οικογενείας μέλη της οικογενείας του, φίλοι και πρεσβευτές ξένων χωρών. Μαζί κι εγώ, σαν οπαδός της έμμετρης ποίησης και περισσότερο των στίχων του που με συγκινούσαν
Το τργούδι, "τα χέρια μου" ήταν ένα ένα από εκείνα που τραγούδησε ο γιός του Κώστας συνοδευόμενος από τον άλλο γιό του Παντελή και που κατά την γνώμη μου περικλείει όλη τη ζωή του.
Ο Νίκος Παλαμήδης γεννήθηκε και τάφηκε στα Κάψια Αρκαδίας.
Πιο κάτω, ένα κομμάτι για τη ζωή του όπως καταχωρήθηκε σε ένα "τρίπτυχο" που παρουσιάστηκε στην κηδεία του στα Κάψια, μεταξύ σχολίων συλληπητηρίων κλπ από μέλη της οικογενείας του, λογίους και φίλους ανα τον κόσμο

Νίκος Παλαμήδης (Πάλδης) (1921 – 2012)
Ο λαϊκός ποιητής και αρθρογράφος Νίκος Παλαμήδης, γνωστός ως Πάλδης στη δεκαετία του ΄50, γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1921, στο χωριό Κάψια της Αρκαδίας.
Το 1933 έφυγε για την Αθήνα, όπου και μπήκε στην τέχνη της χρυσοχοΐας. Σε ηλικία 17 χρονών αρχίζει να γράφει λυρικά ποιήματα, τα οποία δημοσιεύονταν στα περιοδικά «Μπουκέτο» και «Ρομάντζο». Στην Κατοχή συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση, με την σημαία του ΕΑΜ και γίνεται στέλεχος της 11ης Αχτίδας (Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων). Μετά την απελευθέρωση ολοκληρώνει τις σπουδές του στη δημοσιογραφία, στη σχολή της K.O.A του Κ.Κ.Ε.
Τη δεκαετία του΄50 μπαίνει στη δισκογραφία και φωνογραφεί πολλά τραγούδια με διάσημους συνθέτες, Βέλλα, Αγιοβλασίτη, Τσιτσάνη και διάσημους τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων οι αδερφές Καλουτά, η Μπελίντα, η Λάουρα και ο Στράτος Διονυσίου. Την ίδια περίοδο ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού τραγουδιών «Χόλλυγουντ-Τραγούδι». Το 1954 εκδίδει την τοπική εφημερίδα «Το Βήμα της Ν. Σμύρνης».
Το 1956 μεταναστεύει στη Βενεζουέλα. Εκεί εκδίδει τις εφημερίδες «Ελληνικός Τύπος», «Ελληνική Φωνή» και τις σατιρικές «Η Πλάκα», «Ελεύθερη Σάτιρα» και «Μούντζα». Δημιουργεί τον κοινοτικό οργανισμό «Colonia Helénica de Venezuela», ο οποίος, επί 20 χρόνια, ήταν το σημείο καθημερινής συνάντησης του Ελληνισμού.
Τον Ιούνιο του 1998 επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα. Το 2003 άνοιξε την προσωπική του ιστοσελίδα στο internet, www.palamidis.org, όπου δημοσίευε την «Η εφημερίδα μου» μέχρι την άνοιξη του 2012. Τον Οκτώβριο του 2005 έλαβε τιμητική αναγνώριση από το Αριστοτέλειο Ίδρυμα, για το έργο του σαν δημοσιογράφος και λαϊκός ποιητής του εξωτερικού.
Στις 2 Ιουλίου 2012 έκλεισε 20 χρόνια επιστροφής στην πατρίδα. Πέθανε στην Αθήνα στις 21 Δεκεμβρίου 2012
Ναταλία...
25-03-2013 @ 11:18
Τα χέρια μου,
σκληρά και ροζιασμένα
πολλές φορές δεμένα,
βοήθεια σ’ όλους δώσανε
και λάβαρα υψώσανε,
τα χέρια μου

Υπέροχο Δημήτρη καλά έκανες και το ανέβασες σ΄ευχαριστούμε που μας δώυηκε η ευκαιρία να τον διαβάσομε ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Μαυρομαντηλού
25-03-2013 @ 16:53
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΩ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::theos.::
steven boss
25-03-2013 @ 17:45
Υπεροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο