| |
| | Νόμιζες |  | | |
Με τα όνειρα καρφωμένα στο κέντρο,
στο στόχαστρο του νου να κοιτά,
και να βλέπει μονάχα το αίμα,
απ το κενό να στάζει ξανά.
Πρόσωπα χωρίς βλέμμα,
στο μυαλό μου στοιχειώνουν ξανά,
έδιωξα με την αλήθεια το ψέμα,
και ταίριαξαν όλα μακριά.
Στο πρόσωπο και στο στήθος ουλές,
από αγάπες που περάσαν ξυστά,
σα πεταλούδες με ξυράφια στις άκρες,
που αδικούν όποιον δεν τις κρατά.
Νόμιζες, ότι φέρνει το πόνο,
πως το μυαλό ευκόλως ξεχνά,
μα όταν η ευτυχία φέρνει το πόνο
στην απουσία της, δεν τη ξεχνάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
27-03-2013 @ 01:16 | μα όταν η ευτυχία φέρνει το πόνο
στην απουσία της, δεν τη ξεχνάς.
Δυνατός στίχος......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::hug.:: | | smaragdenia
27-03-2013 @ 06:46 | σα πεταλούδες με ξυράφια στις άκρες,
που αδικούν όποιον δεν τις κρατά.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ...........ΣΚΛΗΡΟΣ Ο ΣΤΙΧΟΣ , ΧΑΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ........
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ................. ::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: | | Μαυρομαντηλού
27-03-2013 @ 18:24 | ΑΜΑ ΑΠΟΥΣΙΑΣΕΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ.............................
ΒΡΑΣΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::wink.:: ::wink.:: ::wink.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
