| |
Κάποτε μ' έλεγες αγάπη σου
εγώ σε φώναζα αγγελό μου
στίχοι γιομίζαν το κιτάπι σου
η μόνη σκέψη στο μυαλό μου
όλα ρόδινα μ'έρωτα λουσμένα
με τ'ουράνιο τόξο σύμβολό μας
τ'ουρανού τ'άστρα φωτισμένα
το πάθος, ψυχή κι ειδωλό μας
ήξερα πώς κάποτε θα φύγεις...
πώς η χρυσόσκονη θα τέλειωνε
στην άβυσσο σου με τυλίγεις
το σ' άγαπώ δεν θα θεμέλιωνε
η ψυχή μου αναζητούσε λίγο ήλιο
χαμένη χρόνια στης ζωής το βήμα
έγινα κυρά στου πόθου το βασίλειο
ταυτόχρονα βαφτίστικα και θύμα
φύσηξε αγέρι δυνατό, τα γκρέμισε
τα κάλλη της αγάπης ,ήταν γαμμένο
με δάκρυα το ποτήρι μου το γέμισε
μ' ένα γιατί μέσα μου γατζωμένο....
....@....
27-03-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
