| |
Καρδια μου,
τούτο εδώ είναι για αυτά που θα έπρεπε μα δεν σου είπα
τις μέρες που μας πέρασαν.
Είναι λίγο αργά θαρρώ
αλλα στην γραμμή τα λόγια μου ακουγόταν τόσο ψεύτικα
και από κοντά δεν είχα το κουράγιο να αντικρίσω το θλιμμένο σου πρόσωπο
ή τα ματια σου τα δακρυσμένα.
Η αλήθεια είναι πως τον πόνο σου δεν τον καταλαβαίνω πραγματικά.
Ποτε στην ζωή μου δεν δέθηκα με τέσσερις τοίχους,
δάκρυ δεν έχυσα ποτε ούτε λυπήθηκα που έφυγα από κάποιο μέρος.
Οι τοίχοι για μένα είναι φυλακή,
παρότι διαλέγω να περνώ τον περισσότερο χρόνο μου
κλεισμένος ανάμεσα τους.
Αυτό που μπορώ όμως να καταλάβω
είναι πως τους τοίχους αυτούς εσύ τους αγαπάς.
Ήταν το πρώτο σου κάστρο, το μέρος που απέδρασες και ήσουν ελεύθερη.
Και η πόλη αυτή μετά από τόσα χρονια είναι ένα κομμάτι σου.
Σου ήταν πάντα ταιριαστή η παράνοια και το άγχος της είναι η αλήθεια.
Σκέψου λοιπόν πως δεν είναι κάτι μόνιμο.
Πως αν το θές πραγματικα, σύντομα θα είσαι παλι πίσω.
Αλλωστε οι μέρες περνούνε γρήγορα.
Η αλλαγή φαντάζομαι θα είναι μεγάλη αλλα πιστεύω πως θα είναι προς το καλλίτερο.
Δεν ξέρεις ποσο σε ζηλεύω που θα ξυπνάς και θα μυρίζεις θάλασσα και ήλιο.
Τώρα το καλοκαίρι οι δρόμοι θα είναι και εκεί γεμάτοι,
με κόσμο από κάθε γωνια της γης.
Βεβαια ο κόσμος θα γελά και δεν θα κοιτάζει κάθε δέκα βήματα πίσω από την πλάτη του.
Το βλέμμα τους θα είναι καθαρό και χωρίς άγχος
κι έτσι θα περπατάς και θα ζεις και εσύ για κάμποσο καιρό στα βήματα εκείνα.
Οι ντόπιοι θα μιλούν με λαλιά που γνωρίζεις και στο μυαλό θα σου έρχονται χρονια παιδικά και χαρούμενα καλοκαιρια.
Θα έχεις ποιο κοντά ανθρώπους δικούς σου που χρονια ζούσες μακριά τους
και αυτοί που άφησες πίσω θα έχουν ένα λόγο παραπάνω να σε επισκεφτούν.
Οι κόποι σου και ο αγώνας που τόσo καιρό έδωσες θα φέρουν καρπούς και αυτό θα είναι για εσένα το πρώτο μεγάλο βήμα σε δαυτο που διάλεξες να ακολουθήσεις στην ζωή σου.
Για αυτό λοιπόν ματια μου
το μονο που έχω να σου πω είναι να γελάς και να κοιτάς μπροστά
περιμένοντας αυτά που είναι να έρθουν.
Δεν σου λέω να ξεχάσεις.
Το αντίθετο σου λέω, να θυμάσαι και να κουβαλάς μαζί ότι έζησες είτε ήταν καλο η κακό.
Οι ατέλειωτες ώρες διαβάσματος, η αφόρητη ζεστη το καλοκαίρι, η μουσική, οι στιγμές που πέρασες άρρωστη, οι συζητήσεις στην βεράντα με τους φίλους, ο ερωτας, ο κλεμμένος πρωινός ύπνος, ο παππούς ο σκύλος το παιδάκι και οι παρμένοι σου γείτονες, η κλινική, τα βραδια που γυρνούσες μεθυσμένη και η σχολη σου.
Όλα αυτά είναι λίγα από όσα έζησες και αφήνεις πίσω.
Μα όσο τα κρατάς καλά στην καρδια και το κεφάλι σου το σπίτι σου θα είναι πάντα μαζί σου.
Και όσα δάκρυα και αν έριξες γι αυτό αξίζουν.
Μα
τώρα
ματια μου
γέλα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
