| |
| | Η ρωγμή |  | | |
Ο νους μου σε κομμάτια έχει σπάσει,
υγρά σαν τις σταγόνες της βροχής,
σε πότιζαν στου χωρισμού το αντίο,
και έχει πια εξατμιστεί.
Βλέπω στη λάμα τις πρωινές δροσοσταλίδες,
ανέπαφες στου χρόνου τη ρωγμή,
απ το σπαθί που τότε μου είχες δώσει,
στα δυο να μοιραστούμε μια ψυχή.
Καθώς κοιμάσαι, άνοιξε
στους ουρανούς ρωγμή με τη πνοή σου,
να φύγει το αίμα απ τη πληγή,
της άγουρης ψυχής μου.
Πιες κρασί από ρώγες κόκκινες,
που αφήσαν στο φιλί μας,
χυμό απ τα πρώτα μας φιλιά,
στο κήπο της ζωής μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
YABER
29-03-2013 @ 07:53 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
29-03-2013 @ 07:55 | να φύγει το αίμα απ τη πληγή,
της άγουρης ψυχής μου.
....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Πολύ όμορφο ::up.:: ::hug.:: | | malkon64
29-03-2013 @ 09:29 | Θαυμάσιο .......!!!!!!!!!!!
Καλημέρα !!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Μαυρομαντηλού
29-03-2013 @ 17:53 | Πιες κρασί από ρώγες κόκκινες,
που αφήσαν στο φιλί μας,
χυμό απ τα πρώτα μας φιλιά,
στο κήπο της ζωής μας.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΛΟΠΙΟΤΟΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
