| |
Μια λεπτή φλούδα γης ανάλαφρη, σκεπάζει το ταλαιπωρημένο μου κορμί.
Ήχοι, εικόνες, σκέψεις , βλέμμα θολό και άδειο,
Βαριά η αναπνοή στην ιδρωμένη τσόχα του τοίχου, άγγιγμα θαλπωρής μάταιο, με απόγνωση και θράσος, δεν διαλέγω τρέχουν περνάνε και χάνονται μόνα τους, δε ρωτάνε, απλά συμβαίνουν, με βρίσκουν κοιτούν και προσκυνούν, τη θέληση , την απελπισία και τη μοναξιά….κι ο φόβος δύσμοιρος, μοναχικός και τρελός.
Σιωπή…μια απέραντη καληνύχτα σκεπάζει την ανάσα, τα βλέφαρα βαριά, άμπορα, χωρίς κουράγιο, κενά…μόνα…απελπισμένα…
Ο χρόνος έφευγε δίχως να ρωτά , οι σκέψεις κρυμμένες πιο μακριά, στο άλλοθι της μοναξιάς κι εγώ εδώ δικός σου χωρίς να το ξέρεις, ναι υφαίνω τα όνειρα με τις κλωστές των όμορφων στιγμών που θα’ρθουν.
Να σου αφήσω προίκα και φυλαχτό την περίτεχνη πλέξη , να σε ζεσταίνει όταν θα ’μαι μακριά κι όταν το γυμνό κορμί σου αγγίζει να νιώθεις την πιο ζεστή μου λέξη...
Σ’ αγαπώ….
Μα ο ήλιος σαν κρυφτεί, δε σταματά να λάμπει κι εγώ που χάνομαι στο μπέρδεμα του μυαλού, ακόμα τρελά σε νοιάζομαι.
Φως η μνήμη των ματιών σου φέρνει, πόνο η φυγή μα δύσκολο ταξίδι διάλεξα και μόνος και φίλος κι οδηγός.
Ίσως δεν ξέρω κάπου σε βρω ξανά κι αέρα με χάρη στα πανιά μου φέρεις κι ελπίδα ζωντανή και θαύμα της ζωής μου εσύ.
Πάντα , εδώ , όλα…..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
