Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δική μου πόλη, Αθήνα
 
Κι αν γεννηθήκαμε άνθρωποι και τί μ'αυτό;
δεν μπόρεσε τούτος ο κόσμος τελικά να μας σηκώσει,
μήτε να μας φτάσει..εμάς και την "πρόοδό" μας..
ήταν που είχαμε ψηλά μονίμως και κεφάλια;
που βάλαμε στόχο ο ένας τον άλλο;
που γκρεμίσαμε όνειρα και χτίσαμε πολυκατοικίες;
ή μήπως φταίει ο ουρανός που όλο και χαμηλώνει,
τα σύννεφα που γκρίζεψαν δίπλα σ'έναν χαλασμένο ήλιο που ξεχνάει να βγει;
Κι εκείνοι -οι μικροί της παρέας-
που δε χόρτασαν ήλιο και ουρανό
που δε χόρτασαν χαμόγελο
χορταίνουν τώρα τσιμέντο..
δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω..τσιμέντο..
και μόνο κάτι τρύπες ουρανού να κρύψουν την ελπίδα τους
όσοι έχουν ακόμα,
οι υπόλοιποι -με τσιμεντένια διάθεση- απλώς επιβιώνουν
και ακόμα όταν ο ήλιος θυμάται να βγει..εκείνοι ξεχνούν να τον κοιτάξουν
Αέρα, καυσαέριο και όνειρα γλυκά
δική μου πόλη, Αθήνα


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
 
Vicky mouse
01-04-2013 @ 10:40
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΝΤΗΣ
01-04-2013 @ 15:38
ωραιο
Aνδρέας Lark
01-04-2013 @ 18:22
...μ' αρέσει όπως 'εμπλέκεις' τα στοιχεία: φυσικό περιβάλλον, αστικός ιστός, κοινωνιολογικό και ανθρώπινο...
!!!
Μαυρομαντηλού
01-04-2013 @ 19:14
δική μου πόλη, Αθήνα
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑΞΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::scare.::
ψιτ-ψιτ
06-07-2013 @ 14:29
τα σεβη μου... ::xmas.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο