| |
Ήρθε στην άνοιξη, βαρυχειμωνιά,
τα συναισθήματα, ‘φυγαν μακριά.
Τώρα δεν νιώθουμε όπως παλιά,
το "σε χρειάζομαι" έπιασε σκουριά.
Το ‘χα καταλάβει πριν από καιρό,
πως κατέβηκα σε λάθος σταθμό.
Μα έμενα, επέμενα ..ήλπιζα σε ένα θαύμα,
που θα σε κάνει άνθρωπο σωστό.
Δεν είμαι εγώ για σένα,
δεν πιάνομαι στο ψέμα,
όνειρα ξεχασμένα, δεν θα ξυπνήσω εγώ.
Δεν θέλω να σου μοιάσω,
γι΄αυτό μείνε στον άσσο,
πριν φύγω θα σου σπάσω, σε κομμάτια το "δεν σ’αγαπω".
Ήρθε να δέσει η υποκρισία,
οι στιγμές 'χάσαν την ουσία.
Η χημεία, έγινε ιστορία
η σελίδα αλλάζει στην τελεία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
