| |
Γιατί η πόλη μετά τις δώδεκα
Έχει σκέψεις και γεύσεις που δεν φανταστηκές ποτέ.
Ως το πρωί θ' ακούς φωνές:
Ανθρώπους κρυμμένους κάτω απ' τη γη·
Και μια παθιασμένη σιωπή
Θα σου θυμίζει -πια- τον εαυτό σου...
Κι όταν ξυπνήσεις το πρωί θα 'χεις -ξανά- σιγχαθεί τον εαυτό σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
