| |
πόσα θέλω να μου πω
για στιγμές
που σκόρπισα
λες και ήτανε νερό
γλυστρήσανε ιδρώτας
στην καρδιά μου
όλα τ ονειρά μου
στιγμές που δίστασα
μα έδωσα μορφή
χρώμα και παλμό
πάνω στη σκιά μου
θεσσαλονίκη μου
εγραψά στον τείχο
Εδώ ανήκω
πόσα ακόμα μου χρωστώ
από δειλινά κρυμμένα
που ανέχτηκα να ζω
σαν παράθυρο στο χρόνο
όλο έδινα εγώ
κι έχανα εμένα
ενά χαμογελό
αχ αρκούσε μόνο
φοβάμαι
μόνη οταν κοιμάμαι
τα βράδια
που ΄ξυπνά η ψυχή
διαμάντια
στα μάτια που κοιτάνε
ποτάμια σαν γίνονται γιάτί
φοβαμαι..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
