| |
Πετάμε στους αιθέρες του όνειρού σου,
κοιμόμαστε κι ανοίγουμε φτερά.
Λιμάνι είναι ο κόσμος τους, δε βλέπουμε πια πίσω
και ίσως να μπαρκάρουμε για τελευταία φορα.
Κρατάμε το κλειδί του Παραδείσου,
μα ο δρόμος πια δεν είναι φανερός.
Στην αμφιλύκη του όνειρου χαρίστηκα μαζί σου
και τώρα δε θυμάμαι... αιώνιος πηγαιμός.
Ξύπνα Ουρανέ, δείξε μου το δρόμο
τ' όνειρό σου κράτησε πολύ.
Με κάθε ώρα η ομορφιά με κόλαση μου μοιάζει
κι ο Θάνατος χρημάτισε τον Υπνο για να 'ρθεί.
Ο Ουρανός με μια ματιά σ' αρπάζει
και σε ξυπνάει στη γλύκα της αυγής.
Κι εγώ που ως τότε έτρεμα το βάθος του όνειρού σου,
δεν άκουσα και ξέμεινα... Δεν ξύπνησα νωρίς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
