| Αν ζούσα σε έναν λάθος αιώνα
θα ήταν γιατί υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήξεραν να αγαπούν.
Ξεχάστηκα σε μια πόλη
που ξέχασε να βγάζει βόλτα την ομορφιά της.
Η περιφρόνηση – δημιούργημα του ανθρώπου κι αυτή-
φοριέται κατάσαρκα και ταιριάζει με όλα.
Αλλιώς, ποιος να μου εξηγήσει με ποιο τρόπο
τόσα πρόσωπα αγριεύτηκαν
τόσες ψυχές γιατί μελαγχολούν.
Τόση αδημονία για τόσο τίποτα!
Όταν ήμασταν ακόμα παιδιά
παραβγαίναμε με τα όνειρά μας
κι όποιος στην κατηφόρα κέρδιζε
στην ανηφόρα δυσκολευόταν.
Παίζαμε κρυφτό
γιατί μας άρεσε να βρίσκουμε τους εαυτούς μας.
Πού και πού βλέπεις ακόμα
να παίζουν κουτσό αυτοί που ζητιανεύουν
κι αυτοί που στην πραγματικότητα είναι ζητιάνοι
παίζουν απλώς.
Μα εγώ που έζησα τα « θέλω» μου κατ’ επιλογήν
συνέχιζα να σκαρώνω επιτραπέζια στιχάκια.
Μια φορά αν έριχνες σωστά τα ζάρια
μπορεί από ποίημα να γινόμουν άνθρωπος.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|