aridaios
29-04-2013 @ 01:08 | Το νυφοπάζαρο κάπου εκεί στα δεκατρία
-Βάλε και λίγο κοκκινάδι,
θα με μάλωνε
και για τα άσιαχτα μαλλιά μου ::rock.:: ::rock.::
Θυμηθικα τις αδελφες μου Μαρια
Βαζαν στην μασχαλι τους αρωματα χωρις να κανουν μπανιο,μη χασουν την βολτα τους ::laugh.:: | |
Vicky mouse
29-04-2013 @ 01:38 | πάρα πολύ ωραίο!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
scarlet1977
29-04-2013 @ 04:42 | Πότε περνάει από μέσα μας ο μεσαίωνας;
Συλλογάμαι
Κοιτώ με νοερό μικροσκόπιο την ψυχή μου
για κάποια σημάδια του
Όλα είναι εκεί
Ποτέ δεν αναχώρησε τίποτα
Άλλοτε θα φωνάξουν άλλοτε θα σωπάσουν
όμως τα πάντα που κάποτε ήρθανε δεν έφυγαν ποτέ
πολύ μου άρεσε ΟΛΟ !!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
YABER
29-04-2013 @ 08:49 | ::up.:: ::rock.:: ::up.:: | |
pennastregata
30-04-2013 @ 10:19 | ,..εξαιρετική σε βρισκω! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΟΣ
03-05-2013 @ 19:01 | εξαιρετικό τό ποίημα σου...
ο ελέυθερος στίχος στά καλύτερα του!
γιατί οι αναπολήσεις, μάς μελαγχολούν?
είναι τό πέρασμα τού χρόνου μόνο?
::love.:: ::up.:: ::love.:: | |
Poetic Sin
03-05-2013 @ 23:57 | Σας ευχαριστώ πολύ όλους!!!
Καλή Ανάσταση!!!
κ.Βούρο, θα έλεγα ότι συνήθως οι αναπολήσεις μας μελαγχολούν όταν είναι καλύτερες από την εξέλιξη τους ή όταν το παρόν μας είναι μελανότερο.
| |
ΒΥΡΩΝ
23-03-2014 @ 09:25 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
 |
