| |
Εκείνη η σοκολάτα η μαύρη θα λιωσε
και εκείνο εκει το μέρος θα 'χει ανθίσει πια
τόση βροχή και τόσο άγρια μοιρασιά
το χώμα και το φως θα τα ζευγάρωσε
Ταίριαζαν όλα γιατί προσευχόμουν πριν σε βρω
το παραμύθι να χει τις σταγόνες του στο τζάμι
τα σχέδια του με την ευτυχία μας να κάνει
με τις ανάσες μας που ακόμη φέρνουνε ηχώ
Αναγνωρίζω την μορφή σου στο σκοτάδι
-εγώ είμαι ,νιώσε με,δικός σου,είμαι για σένα-
μ' αυτά που ζήτησες και σου δωσα τα κεντημένα
φροντίζω με επιμέλεια της αγκαλιάς σου το υφάδι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
