| |
Κομματιασμένες οι σκηνές της απουσίας,
δεν σκηνοθέτησες καλά την σιωπή.
Ηθοποιός ερωτευμένης παρουσίας,
έγινα άθελα στο άψυχο κορμί.
ʼνεμος δάκρυσε σε τόνο κορεσμού,
φύσηξε πόλωση στο θύμα της βραδιάς.
Ένιωσες έκρηξη θολού εγωισμού,
κι έκρυψες βάσανο στο θόλο της καρδιάς.
Μομφή παράνοιας οι στάχτες μας θυμίζουν,
εικόνες, χρώματα τις φλόγες σαν θορώ.
Ήταν αιτίες που τελειώσαμε δεν χρήζουν,
τον ξεχασμένο του ερωτά μας σεβασμό.
Εκεί ψηλά θα παραμείνεις αιωνίως,
για δολωμά σου πάλι οι ίδιες οι ψευτιές.
Μήν προσποιήσε να δακρύσεις αγωνίως,
και μην λυπάσαι για τις άνοστες ματιές.
Όταν λοιπόν θα ξαναγίνεις το σκοτάδι,
όταν εγώ θα επιβιώνω στην στεριά.
Βάλε τα κόκκινα μην δείξεις το σημάδι,
μέσα στην θάλασσα μην βγάλεις την θηλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
