| |
Η Σορελ στεκοταν ετοιμορροπη στην μεση του δωματιου της.Ηταν ενα δωματιο στον τριτο οροφο μιας πολυκατοικιας στην γειτονια της Μονμαρτης.Ειχε μολις ανοιξει τα παραθυροφυλλα και απλα παρατηρουσε την αθλια κατασταση μεσα στην οποια ζουσε.Σκορπισμενα μπουκαλια,βιβλια,βινυλια και ολα τα απαραιτητα εργαλεια για την δημιουργια των πινακων της.Η Σορελ ηταν ζωγραφος.Της
αρεσε να αποτυπωνει στον καμβα ολα οσα την ειχαν μετατρεψει σαυτη την μιζερη φιγουρα στο κεντρο του δωματιου.Ηταν το απομειναρι μιας γυναικας διχως παρελθον,παρον και μελλον.Εβλεπε τον χρονο να περπαταει διπλα της,να τον κοιταζει νοσηρα και αυτος τρομοκρατημενος να την προσπερνα γρηγορα αναζητωντας καταφυγιο σε καποιο ακριβο μπαρ των Ηλυσιων.Για την Σορελ δεν υπηρχαν τα Ηλυσια.Υπηρχαν μονο τα σκοτεινα σοκακια μεσα στα οποια αναζητουσε τον πληρωμενο ερωτα.Καθε βραδυ κατεφευγε σαυτα για να θρεψει την ψυχη της με τις αρρωστιες του κοσμου.Καποια νυχτα θα ηταν ο Αντονεν αυτος που θα της προσφερε λιγο χασις καποια αλλη θα ηταν ο Αλαιν αυτος που θα της χαριζε την σαρκικη ηδονη.Προσπαθουσε να πνιξει τον πονο μεσα της με τα ναρκωτικα και τον ερωτα αλλα ηξερε καλα πως δεν βοηθουσαν καθολου.Αυτο που της εκαιγε την καρδια εμοιαζε πως βρισκοταν μεσα της απο την στιγμη που γεννηθηκε.Αν προσπαθουθε να το ξεφορτωθει μια και καλη ηταν σιγουρη πως θα ξεφορτωνοταν και τον εαυτο της.Η Σορελ ενιωσε το κεφαλι της να καθαριζει απο το αλκοολ την ιδια στιγμη που ο ηλιος εμφανιστηκε στον βρωμικο ουρανο του Παρισιου.Η Σορελ με οση δυναμη της ειχε απομεινει οδηγησε το γυμνο της κορμι στο κρεβατι απο οπου θα περιμενε τον ερχομο αλλης μιας νυχτας.[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
