Ο ηχος της πορτας ξυπνησε την Σορελ.Ανοιξε τα ματια προσπαθωντας να δακρινει τι ηταν αυτο που διεκοψε τον εφημερο θανατο της.Το δωματιο ηταν βυθισμενο στο σκοταδι και το βλεμμα της καρφωθηκε στο τραπεζι διπλα στο παραθυρο.Εκει εστεκε μια λεπτοκαμωμενη φιγουρα η οποια καπνιζε θαυμαζοντας την βραδινη ενδυμασια της Σακρ Κερ.Απο το ανοιχτο παραθυρο ακουγονταν κατα διαστηματα οι μελαγχολικες νοτες ενος σαξοφωνου.Ολα εδειχναν πως θα ακολουθουσε μια ωραια νυχτα ενω η Σορελ δεν φαινοταν να ανησυχει απο την υπαρξη της μυστηριας σιλουετας.Εστρεψε το σωμα της στο πλαι του κρεβατιου,το δεξι της χερι χαθηκε κατω απο αυτο και αμεσως εμφανιστηκε στα χειλι της ενα μπουκαλι "Νται Σαντεροκ".Κατεβασε μια μεγαλη ποσοτητα κρασι και κατευθυνθηκε γυμνη προς αυτο που κρυβοταν πισω απο το σκοταδι και συνεχιζε να ειναι αποροφημενο απο τον εξω κοσμο.Καθισε στην καρεκλα διπλα του και του χαρισε ενα φιλι.Αμεσως στερεωσε το σωμα της στον τοιχο λες και φοβοταν πως αν δεν το εκανε γρηγορα θα βρισκοταν στο πατωμα.Εριξε μια ματια εξω απο το παραθυρο κοιταζοντας ολα αυτα τα μπαρ που την περιμεναν εκει αποψε την ιδια στιγμη που η ησυχια που επικρατουσε στο δωματιο διακοπηκε απο μια αισθησιακη φωνη.
-Σε περιμενα χθες στο μπαρ.
-Δυστυχως Μαρι δεν μπορουσα να σε συναντησω.Περιφερομουν ασκοπα στους δρομους προσπαθωντας να αποφυγω την συναντηση μας.
-Σορελ σε ερωτευτηκα εκεινη την βραδια στο "Λα Φερεζ".Ησουν τοσο ωραια καθως στεκοσουν μονη στο μπαρ ψαχνοντας την ιδανικη συντροφια μεσα στα διαφορα ποτα.
Ωστοσο εσυ συνεχιζεις να με αποφευγεις συνεχως.
-Δεν μπόρει να υπαρξει τιποτα αναμεσα σε μας.Εσυ εισαι μια γοητευτικη κοπελα προερχομενη απο τα ακριβα σαλονια του παρισιου ενω εγω απλα ενα φτηνο σαπιο κορμι.
Ποθεις τα παντα και ποθω το τιποτα.Ζεις την ζωη και ζω τον θανατο.
-Ξερεις καλα πως δεν ειναι ετσι τα πραγματα.Αυτο που μας ενωνει ειναι η κοινη μας αγαπη για το αλκοολ και το γεγονος πως μας εχει πεταξει στο περιθωριο ο κοσμος.Μπορει να ειχα την τυχη να γεννηθω
μεσα σεναν αριστοκρατικο κυκλο διποδων αλλα η ζωη μου βρισκεται εκει που χανεται και η δικια σου.Το μονο που σου ζηταω ειναι να μου δωσεις μια ευκαιρια.Μια ευκαιρια να με αγαπησεις μεσα
σα στην αθλιοτητα μας.
Η Σορελ τωρα βρισκοταν στην αλλη ακρη του δωματιου,σε μια γωνια οπου ειχε στησει τους πινακες της τον εναν διπλα στον αλλον.Στεκοταν ακινητη λες και προσπαθουσε να σκεφτει την απαντηση της στα λογια της Μαρι.
Αρπαξε τον μικροτερο απο τους πινακες,κατευθυνθηκε προς την πορτα και χαθηκε μεσα στο σκοταδι.Η Μαρι δεν αντεδρασε σαυτη την κινηση της Σορελ.Εδειχναν και οι δυο πως γνωριζονταν αρκετα καλα.Απλα τεντωσε το κορμι της ετσι ωστε πλησιασει οσο πιο κοντα μπορουσε στο παραθυρο και αντικρισε την νυχτερινη ζωη της γειτονιας.Η Σορελ βρισκοταν στο απεναντι μπαρ οπου προσπαθουσε να διαπραγματευτει τη ανταλλαγη του πινακα με μια συγκεκριμενη
ποσοτητα αλκοολ.Ολα εγιναν γρηγορα..Η Σορελ πηρε το μεριδιο της και ο μπαρμαν τοποθετησε γεματος χαρα τον πινακα σεναν αδειο τοιχο.Επεστρεψε στο δωματιο μαζι με 4 μπουκαλια "Νται Σαντεροκ".Θα μπορουσε να ειχε παρει κατι πολυ καλυτερο αλλα αυτο το κρασι ερρεε βαθια μεσα της,ειχε γινει ενα μαυτην και η Σορελ δεν γινοταν να το αρνηθει.Ανοιξε δυο μπουκαλια και προσφερε το ενα στην Μαρι.
-Η αγαπη για μενα Μαρι δεν αξιζει καμια ευκαιρια.Δεν εχουμε χρονο γιαυτην.Δεν εχουμε χρονο για μας.Δεν εχουμε χρονο να σκεφτουμε το πως θα αποχωρησουμε απο εδω.Πεθαινουμε ακριβως την ιδια στιγμη που αποφασιζουμε να δωσουμε μια ευκαιρια σε ολα.Οι ευκαιριες ειναι αυτο που μας σκοτωνει.(Λεγοντας αυτα τα λογια η Σορελ εφερε το μπουκαλι στα χειλι της,ηπιε και με μια αστραπιαια κινηση το πεταξε μισοαδειο στον απεναντι τοιχο.Το κρασι λειτουργησε σαν το μεσο για την δημιουργια ενος νεου πινακα.Ο λευκος τοιχος ειχε καλυφθει απο το κοκκινο χρωμα του κρασιου και οι δυο κοπελες κοιτουσαν γεματες εκπληξη τις σταγονες
που εσταζαν στο ξυλινο πατωμα.Παρεμειναν ακινητες και σιωπηλες καθως ηξεραν τι σημαινε το σπασιμο του μπουκαλιου.Ηταν η πρακτικη πλευρα της απαντησης της Σορελ στην ευκαιρια που ζητουσε η Μαρι. Η Μαρι γυρισε προς το μερος της Σορελ ριχνοντας της ενα βλεμμα γεματο απεχθεια και στραφηκε προς την πορτα)
-Τουλαχιστον εχεις τον τροπο να δημιουργεις εργα αναφωνησε η Μαρι βγαινοντας απο το δωματιο.
Η Σορελ γελασε δυνατα..Η ιδια σκηνη εκτυλισσοταν αυτουσια καθε βραδυ.Ηξερε πως η Μαρι θα επεστρεφε ξανα.Δεν ηταν τα λογια της ουτε το σπασιμο του μπουκαλιου αυτα που προξενησαν την φυγη της.Αλλα η ανικανοτητα της Μαρι να κατανοησει την ματαιοτητα της αγαπης.Για την Σορελ δεν υπηρχε αγαπη.Υπηρχε μονο η δυστυχια.Η Σορελ ζουσε την δυστυχια της.
