| |
Εγώ που νόμιζα πως θα ‘σουνα κοντά μου
Τώρα που έφυγες και ζω μες τη σιωπή
Σε λόγια πίστεψα και γίναν τα όνειρά μου
Στάχτες ερείπια στην άδεια μου ζωή
Δρόμοι φωτιές οι αγκαλιές
Που εσύ μου έδωσες με γέμισες πληγές
Δρόμοι φωτιές και τα φιλιά
Τα χείλη μάτωσαν και σβήνει η καρδιά
Στιγμές φυλάκισες και πήρες τη καρδιά μου
Εσύ δεν σκέφτηκες ποτέ σου τι θα πει
Εγώ στο τίποτα σπασμένα τα φτερά μου
Πες μου πως γίνεται να ζήσω απ’ την αρχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
