| |
πάνω στο στήθος σου έγειρα για λίγο ακόμη
και μούσκεψε η ψυχή μου το πουκάμισό σου
που ο χρόνος μου κι ο χρόνος ο δικός σου
δε θα ανταμώσουνε ποτέ σε σταυροδρόμι
Ότι κι αν πούμε τις πληγές βαθειά θα τις χαράξουμε
Κι αν νιώθεις δυνατός σε ικετεύω να με βοηθήσεις
Την πόρτα κλείσε ερμητικά με πράξεις απαντήσεις
Που τίποτα και για κανέναν λόγο δε θα αλλάξουμε
Ετσι λησμόνησα και ψηλαφίζω το κορμί μου στη σιωπή
Πόση αγάπη επιτέλους για τον εαυτό μου με ειλικρίνεια
Γυναίκα μου που φάνηκε η ψυχή σου με ευκρίνεια
Να σακατεύεται από πείσμα σ’ αφιλόξενη ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
