| |
Μία απάντηση
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Το ωραίο και το άσχημο, το δίκαιο και το άδικο, τα μυρίζεται κανένας, χωρίς να είναι καλλιτέχνης, ζωγράφος ή ποιητής. Κική Δημουλά
Δεν την διαβάζω συχνά. Δεν την ξέρω προσωπικά .Θαυμάζω το βάθος ψυχής και την ειλικρίνεια της. Χαίρομαι που μία ελληνίδα τολμάει και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Σε αφοπλίζει με την σοφία και την σαφήνεια της σε ότι αφορά στα συναισθήματα που μας κατακλύζουν. Δεν εξεπλάγην για την επίθεση που δέχτηκε. Όταν μπήκε στην Ακαδημία Αθηνών το 2002 (η τρίτη γυναίκα στην ιστορία της Ακαδημίας) επίσης βρέθηκαν πολλοί να την αμφισβητήσουν. Πάντα αυτοί που ξεχωρίζουν θα δεχτούν ανήθικες επιθέσεις ,ανούσιες κακίες και αμέτρητες χολές. Έτσι είναι τα πράγματα από την αρχαιότητα μας, είτε σε λένε Υπατεία είτε σε λένε Κική Δημουλά. Προκαλεί με το να μιλά ανοικτά για πράγματα που μερικοί εξιδανικεύουν. Ενώ υποτίθεται ότι ανήκει στην κάστα των πνευματικών ανθρώπων του τόπου η ίδια τους απογυμνώνει και τους δίνει την πραγματική τους διάσταση στα δρώμενα της χώρας τους. ΄΄ Δεν πρέπει να τους ανεβάζετε σε βαθμό εξουσίας. Ένας πνευματικός άνθρωπος έχει μικρότητες όπως και ένας μη πνευματικός άνθρωπος. Ο πνευματικός άνθρωπος ξέρει περισσότερα; Γιατί; Είναι έξυπνος; Έλυσε κανένα πρόβλημα της χώρας του; ΄΄
Η Βασιλική Ράδου ζει στην Αθήνα και από δική της επιλογή κατοικεί στην Κυψέλη, μια υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας όπου παραπάνω από το 60% είναι αλλοδαποί. Εγώ μένω κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα. Δεν κοιτάζω τους αλλοδαπούς με διαφορετικό μάτι από τους έλληνες. Σαν γιατρός τους προσέχω και τους θεραπεύω με την ίδια επιστημονική κατάρτιση, την ίδια αγάπη και την ίδια στοργή .Δεν τους ξεχωρίζω! Άλλωστε 60% των ασθενών μας είναι αλλοδαποί, ανασφάλιστοι και με πολλά προβλήματα. Το πρόβλημα με τα παγκάκια όχι στην πλατεία Κυψέλης αλλά στην Βικτώρια το είχα αναφέρει σε ένα άρθρο που είχα γράψει πριν δύο χρόνια αλλά εμένα δεν με λιθοβόλησε κανείς. Είχα τολμήσει να πω επίσης ότι ,στην περιοχή μου, μετά τις 8 το βράδυ προσέχω πολύ επειδή φοβάμαι να μην δεχτώ κάποια επίθεση. ¨Όλοι ξέρουμε πόσο τραυματική εμπειρία είναι να σου ανοίξουν το σπίτι και να σε ληστέψουν. Νοιώθεις σαν να σε έχουν βιάσει. Σίγουρα αυτό το κάνουν και έλληνες εγκληματίες .Όλοι ξέρουμε πως νοιώθεις όταν σε αγγίζουν ξένα χέρια. Φυσιολογικό δεν είναι να μην τρέφεις συναισθήματα συμπάθειας απέναντι σε κάποιων που έδειρε την αδερφή σου; Ξέρεται πολλούς που να μην εξαγριώνονται και μόνο στην ανάμνηση του γεγονότος; Η ίδια η ποιήτρια περιγράφει τα γεγονότα ως έχουν . Αναγνωρίζει ΄ ∆ὲν ἔχω βλάψει στὴ ζωή μου/αἴνιγμα:δὲν ἔλυσα κανένα΄. Για τι στην Ελλάδα βιαζόμαστε τόσο πολύ να εξοστρακίσουμε κάποιον που τολμάει να πει αυτά που νοιώθει; Τολμάει να μας λέει την αλήθεια;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
