| |
Άλλος ένας Μάιος ανεκπλήρωτος,
Νεογνό, καρπός πρόωρης γέννας, εκτός
Αναπνευστήρα.
Σκονίστηκαν τα κόκαλά μου εν ακινησία,
Σκουριασμένες κλειδώσεις, ύπνος βαθύς
Και σύντομος, η συνταγή του εφιάλτη.
Στραγγίζει η ψυχή, τελευταίες σταγόνες
Ιδρώτα, σε ένα κορμί άκαμπτο,
Άκομψο, βροχοδαρμένο. Κατάπτωση
Ονείρων, η εξουθένωση του έρωτα που
Ελίσσεται χωρίς προορισμό, ανάμεσα στις
Δαγκάνες των μεγάλων ‘Εγώ’, αυτών των
Σαρκοβόρων ανυπέρβλητων ‘Ονείρων’.
Ένα γραφείο, μια οθόνη,
Εσύ, εσύ χωρίς να κουβαλάς στα μάτια
Την καρδιά σου, σκηνικό
Νεκροταφείου.
Τυπική μέρα: ο αργός θάνατος
Του πανάκριβου, κρυστάλλινου (μας) κόσμου.
Κρύο, πολύ κρύο, μια τυπική μέρα του χρόνου.
Ο Μάης κι ο Δεκέμβρης στην ίδια πάντα σελίδα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
