| |
Σε δυο γραμμές πώς να χωρέσει η χαρά
Που έτσι ανύποπτα με έχει πλημμυρίσει;
Είν' η ζωή μου μαγεμένη ζωγραφιά
Με χρώματα απ' το δικό σου το μεθύσι...
Κάθε πνοή μου μες στα χείλη σου κυλά
Για να ζεσταίνει την ανάγκη της ψυχής σου
Μ' ένα μαντήλι σου στραγγίζω απαλά
Τα ματωμένα δάκρυα της αντοχής σου...
Μα τόσο λίγο είναι κείνο που μπορώ
Όσο η πλέρια σου αγάπη το αντέχει
Με δίχως έρωτα.. με δίχως το νερό
Ζωή ο άνθρωπος.. μήτε σταλιά δεν έχει...
Σ' ακολουθώ.. σαν μια ανέλπιδη σκιά
Λέξεις με πάθος ταπεινά να σου προσφέρω
Κι όμως αισθάνομαι.. λες κι είμαι μοναχά
Μια συλλαβή.. μέσα στα μύρια σου τα "θέλω"...
10-9-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
