| |
| | 13/5/13 |  | | |
Τι μπορεί να είναι άραγε η ζωή χωρίς πάθος; Τι συμβαίνει όταν οι σκέψεις παύουν να παιδεύουν το μυαλό; Ψάχνουμε την ευτυχία ή κυνηγάμε τον πόνο που θα μας φέρει σε αυτήν; Η απογοήτευση είναι αρνητικό συναίσθημα ή μια ευκαιρία για να συνεχίσεις να ζεις χωρίς να βαλτώνεις; Είναι καλύτερο να φτάνεις η να ζεις με την ελπίδα πως τα πράγματα θα αλλάξουν; Τι είναι αυτό που μας κρατάει ζωντανούς, το τώρα, η αναμονή ή το “για πάντα”; Όλα είναι μια ψευδαίσθηση και το πιο προβλέψιμο πάντα είναι πως τελικά όλα είναι απρόβλεπτα. Κανείς μας δεν ξέρει τι κυνηγάει, αλλά αν χάσει την επιθυμία του να ψάχνεται παραμένει σιωπηλός, ανέκφραστος χωρίς λόγο ύπαρξης. Το κακό είναι ότι το “ανήσυχο πνεύμα” δεν ξέρει τι είναι αυτό που ψάχνει, δεν ικανοποιείται και δεν “εξημερώνεται” ποτέ. Μια μεγάλη διαδρομή χωρίς γυρισμό σε μια τόσο σύντομη και δίχως νόημα ζωή. Οι αναμνήσεις καθορίσουν τις αποφάσεις σου, οι αποφάσεις το μέλλον και έτσι το παρελθόν σε κρατάει φυλακισμένο για πάντα, σε κρατάει πίσω, αλλά από τι; Τι είναι αυτό που βιάζεσαι να προλάβεις; Αφού η διαδρομή οδηγεί πάντα στο τέλος. Η αρχή και το τέλος… η αρχή ξεκινάει πάντα από ένα τέλος και το τέλος από μία αρχή. Υπάρχει ίσως κάτι που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, κάτι που μας διαφεύγει, όμως όσο και να σκεφτείς όσο και να ψάξεις δεν πρόκειται να βρεις τίποτα. Είμαστε πολύ μικροί για να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας, να εξηγήσουμε το λόγο ύπαρξής μας και τον ασταμάτητο και ματαιόδοξο αγώνα μας γι αυτήν. Τα πάντα θα τελειώσουν ήσυχα ή με κλάματα έτσι ακριβώς όπως άρχισαν, όχι όμως δικά σου αυτή τη φορά. Άδραξε τη μέρα, τη στιγμή, ζήσε αλλά χωρίς να το καταλαβαίνεις αργά η γρήγορα θα οδηγηθείς εκεί όπου ανήκεις. Η γη ανήκει στον άνθρωπο και ο άνθρωπος στη γη. Δεν υπάρχουν εκκρεμότητες, υποχρεώσεις ούτε δικαιώματα, υπάρχει μόνο μια θλιβερή διαδρομή φορτωμένη ή όχι από στολίδια ματαιοδοξίας. Ίσως η τρέλα να σε φέρνει πιο κοντά στην πραγματικότητα, η λογική δεν φτάνει να την εξηγήσεις, η λογική σκοτώνει τα πάντα, ο άνθρωπος τιμωρείται λόγω του ότι σκέφτεται και αυτοκαταστρέφεται μέσα σε ένα παιχνίδι αυταπάτης. Ο χρόνος είναι σχετικός, η φαντασία και τα όνειρα ομορφαίνουν τη ζωή σου ή την ανυποψίαστη πορεία σου προς τον θάνατο. Η φθορά είναι ο παντοτινός εχθρός σου αλλά και ο μόνος σου φίλος που δεν σε εγκαταλείπει ποτέ …μέχρι το τέλος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Πολλά μπορούσε τίποτα δεν έκανε και έζησε περιμένοντας να ζήσει | | | |
|
Nasville
13-05-2013 @ 02:43 | ενα ματσο κοκκαλα ειμαστε | | Μπαντινι
13-05-2013 @ 02:59 | πολυ καλο....και ναι καπως ετσι εχουν τα πραγματα
| | smaragdenia
13-05-2013 @ 08:07 | η αρχή ξεκινάει πάντα από ένα τέλος και το τέλος από μία αρχή.
Υπάρχει ίσως κάτι που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε,
κάτι που μας διαφεύγει,
όμως όσο και να σκεφτείς όσο και να ψάξεις δεν πρόκειται να βρεις τίποτα.
ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ , ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΝ ΤΟ ΨΑΞΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ......
ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ..............
ΑΠΛΑ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ...............
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ................ ::up.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΝΑΓΙΑN
13-05-2013 @ 08:14 | ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Καλημέρα-Καλή εβδομάδα...! | | Ναταλία...
13-05-2013 @ 13:02 | Αφού η διαδρομή οδηγεί πάντα στο τέλος. Η αρχή και το τέλος… ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Μαυρομαντηλού
13-05-2013 @ 16:27 | ΤΑ ΑΝΤΙΡΡΟΠΑ, ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ.
Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΕΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ.
ΤΑ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ, ΑΛΛΑ ΕΠΙΛΕΓΩ ΟΣΟ ΖΩ ΝΑ ΘΕΜΕΛΙΩΝΩ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΩ ΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ60
13-05-2013 @ 20:01 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
