| |
| | Σκάλες |  | | |
[B]
Σκάλες
Θα γελάσω ξανά,
θα ξεφουσκώσουν τα μάτια,
θα στεγνώσουν τα βλέφαρα
κι αυτός ο πόνος στο στομάχι
θα γίνει και πάλι πεταλούδες και σκιρτήματα
καθώς θ’ ανεβαίνω τρεχάτη τις σκάλες των ονείρων
-αυτά τα ασανσέρ πάντα τα φοβόμουνα-
Ναι από τις σκάλες θ’ ανέβω.
Γιατί μη θαρρείς, θα τις ξανανέβω αυτές τις σκάλες.
Κάθε βαθύ πρωινό και κάθε απόγεμα θα τις ανεβαίνω
και το βράδυ θα ξυπνώ λαχανιασμένη μες στον ύπνο μου
καθώς θ’ ακούω το πόμολο της πόρτας ν’ ανοίγει παραδείσους
και συ εκεί, ξανά εκεί αγάπη μου
με ‘κείνη τη γαλάζια στολή του πελάγου
με ‘κείνα τα κόκκινα χέρια της φωτιάς
με ‘κείνα τα χείλη του γλυκόξινου πόθου.
Εκεί, να με καρτεράς
να βυθιστούμε ξανά μέσα σε ‘κείνη την πρώτη ανατολή,
μέσα σ’ εκείνο το γαληνεμένο βασίλεμα.
Έλα, έλα αγάπη μου
γείρε ξανά πάνω στην καρδιά μου.
Έλα να διαβάσεις για ακόμα ένα βαθύ πρωινό
γι ακόμα ένα υγρό απόγεμα τους κτύπους μου.
Γείρε να σου χαδέψω τα μαλλιά,
να ξεκουράσω την ανάσα σου,
να σου μουρμουρίσω στ’ αυτί την αγάπη μου.
Κι όταν πια γυρίσουν οι δείχτες του ρολογιού
και δείχνουν πως έφτασε η ώρα της φυγής
φόρα μου ξανά ‘κείνο το αδιάβροχο καφέ σακάκι
ίσως μπορέσω έτσι να προστατευτώ από τούτα τα χαλάζια
που μου ξηλώνουν τη ζωή.
Α, και να μην το ξεχάσω
πάρε με και μια αγκαλιά και σήκωσέ με ψηλά, πολύ ψηλά
-ξέρεις εσύ- πάνω από τείχη, πέρα από Εγώ.
Σήκωσέ με ψηλά, τόσο που να μπορώ να σε κοιτάζω και να χαίρομαι
για τους ήλιους που μού ζωγράφισες
τόσο που να μπορώ να σε κοιτάζω και να μη λυπάμαι
για τις βροχές που με πότισες.
Θα τις ξανανέβω τις σκάλες,
ακόμα κι αν δεν είσαι εκεί να με καρτεράς με ‘κείνη τη γαλάζια στολή,
να γυρίσεις το πόμολο, να μου ανοίξεις ξανά τον παράδεισο.
Εγώ θα τις ανέβω
γιατί η αγάπη, αγάπη μου, πάντα ανεβαίνει, μόνο ανεβαίνει,
πέρα από τείχη, πάνω από Εγώ,
ακόμα κι αν δεν είσαι πια εδώ!
[B]
Ε.Σ.
[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | «Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια» | | | |
|
ΑΝΤΗΣ
13-05-2013 @ 09:05 | φοβερο | | smaragdenia
13-05-2013 @ 09:18 | Έλα, έλα αγάπη μου
γείρε ξανά πάνω στην καρδιά μου.
Έλα να διαβάσεις για ακόμα ένα βαθύ πρωινό
γι ακόμα ένα υγρό απόγεμα τους κτύπους μου.
Γείρε να σου χαδέψω τα μαλλιά,
να ξεκουράσω την ανάσα σου,
να σου μουρμουρίσω στ’ αυτί την αγάπη μου.
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ................
http://youtu.be/dungMBrglMk
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΒΔΟΜΑΔΑ................. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΟΣ
13-05-2013 @ 10:06 | πολύ όμορφο!
::up.:: ::love.:: | | Ναταλία...
13-05-2013 @ 12:38 | Σήκωσέ με ψηλά, τόσο που να μπορώ να σε κοιτάζω και να χαίρομαι
για τους ήλιους που μού ζωγράφισες
τόσο που να μπορώ να σε κοιτάζω και να μη λυπάμαι
για τις βροχές που με πότισες.
Θα τις ξανανέβω τις σκάλες,
Πολύ δυνατό Ελένη ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | | Μαυρομαντηλού
13-05-2013 @ 16:48 | Γιατί μη θαρρείς, θα τις ξανανέβω αυτές τις σκάλες.
Κάθε βαθύ πρωινό και κάθε απόγεμα θα τις ανεβαίνω
και το βράδυ θα ξυπνώ λαχανιασμένη μες στον ύπνο μου
καθώς θ’ ακούω το πόμολο της πόρτας ν’ ανοίγει παραδείσους
και συ εκεί, ξανά εκεί αγάπη μου
με ‘κείνη τη γαλάζια στολή του πελάγου
με ‘κείνα τα κόκκινα χέρια της φωτιάς
με ‘κείνα τα χείλη του γλυκόξινου πόθου.
Εκεί, να με καρτεράς
να βυθιστούμε ξανά μέσα σε ‘κείνη την πρώτη ανατολή,
μέσα σ’ εκείνο το γαληνεμένο βασίλεμα.
Εγώ θα τις ανέβω
γιατί η αγάπη, αγάπη μου, πάντα ανεβαίνει, μόνο ανεβαίνει,
πέρα από τείχη, πάνω από Εγώ,
ακόμα κι αν δεν είσαι πια εδώ!
ΤΩΡΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΣΠΑΡΤΑΡΙΣΩ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΧ , ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΙΣ ''ΣΚΑΛΕΣ'' ΤΙΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΝ ΤΙΣ ΞΑΝΑΝΕΒΩ, ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΜΟΝΟ ΜΟΝΟ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΕΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΣ ΞΑΝΑΚΑΤΕΒΩ ΠΟΤΈ!!!!!!!!!!!!! ΑΚΟΜΑ ΚΙ ''ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΕΔΩ''......................
ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::kiss.:: ::kiss.:: ::theos.:: | | Vicky mouse
13-05-2013 @ 17:27 | πάρε με και μια αγκαλιά και σήκωσέ με ψηλά, πολύ ψηλά
-ξέρεις εσύ- πάνω από τείχη, πέρα από Εγώ.
Σήκωσέ με ψηλά, τόσο που να μπορώ να σε κοιτάζω και να χαίρομαι
για τους ήλιους που μού ζωγράφισες
τόσο που να μπορώ να σε κοιτάζω και να μη λυπάμαι
για τις βροχές που με πότισες.
Θα τις ξανανέβω τις σκάλες,
ακόμα κι αν δεν είσαι εκεί να με καρτεράς με ‘κείνη τη γαλάζια στολή,
να γυρίσεις το πόμολο, να μου ανοίξεις ξανά τον παράδεισο.
μένω άφωνη.....υπέροχο πραγματικά..... ::love.:: ::theos.:: ::love.:: | | steven boss
13-05-2013 @ 19:15 | Εξαιρετικο!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ60
13-05-2013 @ 20:02 | ΕΞΟΧΟ..... | | Celestia
13-05-2013 @ 23:48 | Υπεροχο!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | TAS
14-05-2013 @ 08:57 | ξεκουράζει ανάσες . . | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
