| |
| | δίχως αρχή και τέλος, δίχως μέση |  | | |
Είναι στιγμές, που βάζω τις μέρες στη σειρά και μοιάζουν όλες ίδιες. Λες και γίνεται η ζωή μια τιμωρία γραμμένη σε μία λευκή κόλα χαρτί ‘ δίχως αρχή και τέλος . Δίχως μέση. Μονάχα λέξεις, παραταγμένες αυστηρά η μια πίσω απ’ την άλλη. Και τις κοιτάς να απλώνονται στη ζωή σου όπως το βέλος που δεν αστοχεί, που βρίσκει και βρίσκεται, πάντα καρφωμένο στο κέντρο του στόχου. Και οι στιγμές, απαρέγκλιτες, σε μία συνεχή επανάληψη, υπάκουα στρατιωτάκια που εκτίουν την θητεία τους.
Τις κοιτάζεις και λες εύκολο είναι, το έμαθα το μάθημά μου, απ’ έξω κι ανακατωτά. Παπαγαλία. Και τότε είναι που συνειδητοποιείς πως σε μία σελίδα λευκή που όλα μοιάζουν τόσο οικεία πια, που τόσες και τόσες φορές οι λεξούλες παρέλασαν, όμορφα και κομψά παραταγμένες μπροστά απ τα μάτια σου, δεν βγάζουν νόημα. Κι όσο πιο πολύ, όσο πιο καλά τις μαθαίνεις, σου γίνονται άγνωστες. Ένα κείμενο δίχως αρχή και τέλος, δίχως μέση, που θέλει κάτι να σου πει, που μιλάει ολόκληρο, βουβό.
Καθώς γέρνει ο ήλιος , βαραίνουν τα βλέφαρα, κι η μέρα πεθαίνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης.. | | | |
|
Μαυρομαντηλού
13-05-2013 @ 21:21 | Ε, ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ , ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::wink.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΟΣ
13-05-2013 @ 23:41 | καί μέσα από τήν μονοτονία τής..
η ζωή, δέν παύει νά μάς εκπλήσει...
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | smaragdenia
14-05-2013 @ 11:30 | Καθώς γέρνει ο ήλιος , βαραίνουν τα βλέφαρα, κι η μέρα πεθαίνει.
ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ,
ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ............
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Akrivauthority
19-05-2013 @ 20:21 | ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
