| |
| | Ο κόκκινος στυλός |  | | | Ποίημα που αναζητεί συνθέτη | | |
Έγραφα πρώτα με στυλό, κατόπιν με μολύβι,
παλιά τα γράμματα ήταν μπλε και τώρα γίναν μαύρα.
Μα ποιος το ξέρει τι, πιο κει, το μέλλον να μού κρύβει,
που απ’ το μολύβι αυτό μετά, πάλι στυλό ξανάβρα.
Κόκκινο τούτη τη φορά στυλό ’τοιμάζω να ’χω,
γιατί το μπλε βαρέθηκα, το μαύρο δε μ’ αρέσει.
Κόκκινο, κατακόκκινο, σαν αίμα απά στο βράχο,
καθότι, το μολύβι μου, κόντυνε πια ως τη μέση.
Το ’χα για πανωφόρι μου τις εποχές των κρύων,
μες στους μεγάλους καύσωνες δροσιά έσταζαν οι στίχοι.
Και πώς θα μοιάζει η κόκκινη λάμψη τους των δακρύων,
όταν να γράψω ποίημα καινούργιο θα μού τύχει;
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
YABER
14-05-2013 @ 11:47 | ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | pennastregata
14-05-2013 @ 13:36 | Στην αναζήτηση του ανεξίτηλου... όπως και αν αποτυπώνεται...
Μου άρεσε, Παναγιώτη. Τα σέβη μου. | | Marios Nk
14-05-2013 @ 21:56 | Πάρα πολύ καλό,όπως πάντα άλλωστε!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΟΣ
15-05-2013 @ 00:47 | ανεξάρτητα από χρώμματα...
γράφεις ωραία!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | anuya
04-06-2013 @ 13:36 | γελάει κ κλαίει μαζί! Με τράβηξε που το έκανες αρσενικό, ο στυλός, ενώ οι μεγαλύτεροι πάντα μας λέγαμε να λέμε ουδέτερο, το στυλό. Αλλα είναι απο τα γαλλικά όπου δέν υπάρχει ουδέτερο, κ άλλωστε προέρχεται απο το αρχαιοελληνικό "ο στύλος". | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
