| |
Κι αν τώρα δεν θυμάσαι τι χρώμα σκέπαζε τα φύλλα της άνοιξης,
δεν πειράζει.. Θα πρασινίσουν ξανά και, το χώμα θα είναι ξανά υγρό,
σαν εκείνη, την πρώτη φορά που το πατήσαμε..
Τότε είναι που τα πουλιά θα αρχίσουν ξανά να κελαηδούν. Θα πετούν από κλαδί σε κλαδί ευτυχισμένα και θα εξυμνούν τον έρωτά τους. Ανέμελα θα κυνηγούν το ένα το άλλο και τα φύλλα των δέντρων θα κόβονται από τα πράσινα τρυφερά κλωνάρια και θα μας λούζουν καθώς τα μέτωπά μας θα είναι ενωμένα..
Για πάντα;
Μου είπες, το "ποτέ" και το "για πάντα" να μην το λέω..
Πονάει αν δεν "βγει"..
Αν το γράφω, πονάει λιγότερο, μου φαίνεται. Αν δεν στο δείξω πονάω μόνο εγώ..
Η άνοιξη ήρθε.. τα φύλλα πρασίνισαν.. το χώμα έγινε ύγρο... τα πουλιά κελαηδούν χαρούμενα..
Εσύ όμως όχι..
Κι ετσι το "για πάντα" έγινε "ποτέ πια"...
Έτσι απλά..
Με λίγο πόνο... αποτυπωμένο σε μία σελίδα που δεν σκίζεται...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
