| |
Η δύναμη του ΄΄ εμείς΄ ΄η αλλιώς φιλαλληλία-ελπίδα
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Πάντα τα ιατρικά συνέδρια έχουν μία σειρά από εργασίες και παρουσιάσεις που σε αφήνουν εντελώς αδιάφορο. Είτε το αντικείμενο που δεν το ξέρεις και δεν έχεις καμία όρεξη να το εμβαθύνεις σε λίγες ώρες. Είτε το εξειδικευμένο αντικείμενο πολλών ειδικοτήτων που φοβάσαι να πλησιάσεις επειδή αποκλείεται να το καταλάβεις. Είναι και η κούραση που σε κάνει να απομακρυνθείς διακριτικά από την αίθουσα. Protective Inhibition σε προστατεύει από την υπερβολική φόρτωση μα καινούργιες λέξεις και επιστημονικές έννοιες.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια πάντα παραβρίσκομαι ,με εργασίες ή χωρίς, στο Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο. Θεωρώ άκρως απαραίτητη την επαφή μου με καινούργιες μεθόδους, με καινούργιες απόψεις και φυσικά με εργασίες άλλων κλινικών .Έτσι συγκρίνω ,θαυμάζω ή θάβω τα επιστημονικά νέα. Ως γιατρός πρέπει να κρατήσω τον όγκο των γνώσεων μου σε καλό επίπεδο για να ανταποκριθώ καλύτερα στις καθημερινές υποχρεώσεις στην κλινική όπου εργάζομαι. Την πρώτη ημέρα του συνεδρίου , για μένα αποτέλεσε μία ωραία έκπληξη η διεταιρική συζήτηση ΄΄Φιλαλληλία-Ελπίδα΄΄ .Στην αίθουσα είχανε συγκεντρωθεί 36 άτομα, μέλη της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών. Συνάδελφοι διαφορετικών ειδικοτήτων λάτρεις της τέχνης του λόγου. Ήμουν η μοναδική πλαστική χειρουργός άσχετα αν η ειδικότητα μου προϋποθέτει στενή επαφή με την τέχνη. Ποιήματα, διηγήματα ,θεατρικά έργα ή και μικρά πονήματα γεμάτα κοινωνική και ανθρώπινη ευαισθησία. Παράλληλα με την δύσκολη και επίπονη ενασχόληση με τα προβλήματα των ασθενών τους οι συνάδελφοι κατέθεταν και τις δικές τους λογοτεχνικές προσπάθειες. Ερωτήσεις, απαντήσεις και διερευνήσεις της ανθρώπινης ψυχής. Τονίζοντας την μεγάλη σημασία της αλληλεγγύης και της πραγματικής βοήθειας που καλούμαστε να προσφέρουμε τώρα στον ελληνικό λαό. Η ευφράδεια λόγου σε συνδυασμό με κείμενα για την ανησυχία για το που πάει αυτή η χώρα έκανε άκρως ελκυστική την συνάντηση. Ο κάθε γιατρός ανέβαζε το πήχη του επιπέδου και τα χειροκροτήματα του κοινού ήταν δυνατά στο τέλος της κάθε ομιλίας .Βαθύτατη συγκίνηση νοιώσαμε όλοι όταν υποβοηθούμενος από δύο υπάλληλοι του ξενοδοχείου ήρθε ένας συνάδελφος που θεώρησε τιμή τω να απευθύνει τον λόγο του στους δικούς του ανθρώπους .Στους λογοτέχνες γιατρούς για να τους προτρέψει να συνεχίσουνε να προσφέρουν στην τέχνη. Να μην τα βάλλουν κάτω ανεξάρτητα από τα προβλήματα οικονομικής κρίσης, γήρατος ή ασθένειας. Ήρθε για να δηλώσει ότι ακόμα είναι στρατιώτης του λόγου που καταθέτει τις λίγες δυνάμεις του για να απαλύνει τον πόνο των ασθενών και να προσφέρει ελπίδα στους συνάδελφους λογοτέχνες. Με την παρουσία του επιβεβαίωσε την αφοσίωση του στην δύναμη του λόγου. Περήφανα επέμενε να ανέβει στο βήμα .Δεν ζήτησε ειδική μεταχείριση και ούτε οίκτο..
Η ελληνική Εταιρεία Ιατρών Λογοτεχνών ιδρύθηκε το 1956 και έχει συνεχή διαδρομή και λειτουργία στο ιατρικό -Λογοτεχνικό χώρο της Ελλάδας μας αλλά και στην Διεθνή. Συνάδελφοι που με το έργο τους συμβάλουν στην διατήρηση της παραδοσιακής ανθρωπιστικής ανθρωποκεντρικής υπόστασης στην σύγχρονη ιατρική. Συνάδελφοι που συνειδητά αποφεύγουν την δύναμη του ΄΄εγώ΄΄ επειδή ξέρουνε πολύ καλά την δύναμη του ΄΄εμείς΄΄.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
