| |
Δώδεκα και ένα κενό
μια σιωπή και αναπολώ.
Μια ανθισμένη αχτίδα
μια λυτρωμένη ελπίδα.
Σ΄ έναν καθρέφτη στέκομαι
αρπάζω γλυκό εφιάλτη
πετροβολώ την αυταπάτη.
Και ο καθρέπτης ακυρώνει
και το όνειρο λυτρώνει
μες΄ από θρύψαλα καρφώνει
την αντηλιά και με σκοτώνει.
Πεσμένη αναπολώ
μια κλεψύδρα από χιόνι ανακινώ
μια βροντή αλητεύει
και μια αμαρτία ψαλίδι κλέβει.
Και ψαλιδίζει την αιτία
και ξεδιπλώνει την μαγεία
σε εξώστη άρωμα ανεμίζει
και από μια γρίλια
δέος με γεμίζει.
Ανηφορίζω μ΄ άμαξα την λογική
μια αλυσίδα με διπλώνει
μια αποχή που με μελώνει
και ένα δάκρυ μου τρυπώνει
σ΄ ένα γυαλί απόψε και ριζώνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
