| |
Δεν είσαι θάλασσα ή ποτάμι
είσαι του θάνατου νερό
και μια γουλιά από σένα φτάνει
να θανατώσει τ' όνειρο
Δεν είσαι απλά της νύχτας ύπνος
είσαι ένας λήθαργος αργός
στη βεβαιότητα μου «μήπως»
της σκέψης λαθροκυνηγός
το αίμα μου τις νύχτες πίνεις
μνήμη θανατερή οχιά
δε μ' εξαγνίζεις με μολύνεις
και φτάνει η μόλυνση βαθιά
κι εγώ αν υπάρχω αλήθεια τι είμαι
μόριο σκόνης στο κενό
κράμα από λήθη κι από μνήμες
μίγμα από χώμα και νερό
Ήλιο ζητώ σαν Αλκυόνη
να επωάσω νέα φτερά
μα ο ουρανός μου ρίχνει χιόνι
και με σκεπάζει, με ξεχνά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
