| |
πρησμένα μάτια, βήμα αργό, βλέμμα χαμένο
δεν έχεις πιει ούτε μια σταλιά αλλά παραπατάς
μοιάζεις να σκέφτεσαι πολύ και δε χαμογελάς
πέφτεις στα γόνατα και καις της μοίρας το γραμμένο
τα χείλια σου γυρεύουν σαν τρελά ένα τσιγάρο
η ανάσα σου ζητά επίμονα μια τζούρα από καπνό
άλλη μια εξάρτηση άφηνε το σώμα σου γυμνό
σαν κρατούσες στα δάχτυλα μισοσβησμένο φάρο
κι'αν σε σκοτώνει, έλεγες, πλέον νόημα κανένα
άνθρωπος δίχως έμμονες ιδέες στο μυαλό του
δε θα 'χει ποτέ τίποτε πραγματικά δικό του
κι'είχες κάτι πολύτιμο: τ'όνειρο σου, κι'εσένα
μια μελωδία, σα ρέκβιεμ, ακούγεται η ζωή σου
στ'αυτιά των άλλων, μοιάζει πένθιμος σκοπός
όμως για 'σένα, είν' ολοζώντανος χορός
που τον χορεύει ασταμάτητα η ψυχή σου
πέρασες χρόνια μες της σκόνης τις αισθήσεις
μες τον καπνό και το αλκοόλ φυλακισμένος
λες κι'είσαι με το θάνατο τρελά ερωτευμένος
και τρέφεις τ'άδειο σου μυαλό από τις εξαρτήσεις.
27.05.13
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
