Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Οι αλλοι είμαι εγω
 
Το κεφάλι μου είναι βαρυ. Τα χέρια μου τρέμουν, πονουν. Μα πρέπει να συνεχίσω να γράφω και εσύ πρέπει να με ακούσεις. Το κελί μου είναι υγρό.  Με όλο το σώμα να πονα, διπλωμενη στα δυο σαν το σκυλί κουρνιάζω στη γωνιά του. Ακούω βήματα να πλησιάζουν. Σταματούν έξω απο την πόρτα μου. Όχι, σας παρακαλω! Αφήστε με πια. Ξέρω τι ακολουθεί. Το δυνατο φως μεσα στο πρόσωπο μου, η άβολη καρέκλα και εκεινη η τροχιά φωνή να ουρλιαζει μεσα στο αυτι μου. 

"Όχι σας λέω! Δεν ήμουν προχτές στο Πολυτεχνείο. Δώστε μου ένα τσιγάρο, ένα τσιγάρο σας παρακαλω! Δεν ξέρω ποιοι είναι οι φοιτητές, δεν ξέρω τα ονόματα τους, δεν ξέρω τίποτα σας λέω, αφήστε με! Ακούτε; Τίποτα! Δεν ήμουν μεσα, δεν τους άκουσα να μιλούν! Τυχαία βρέθηκα εκει. Σας παρακαλω, αφήστε με! Σας παρακαλω, ένα τσιγάρο.
Πάρτε το φως απο τα ματια μου. Αφήστε με σας λέω. Δεν ξέρω τίποτα, δεν ξέρω κανένα. Αφήστε με..." 

Κι όταν ξυπνω είμαι πίσω στο κελί μου. Το μαρτύριο έχει πια τελειώσει. Το κεφάλι μου πονάει, το πρόσωπο μου έχει μελανιασει. Θα κάνω μέρες να συνέλθω απο τις πληγες και καθε βραδυ θα ξυπνω ουρλιαζοντας όταν η τροχιά φωνή θα δημιουργεί εφιάλτες στα όνειρα μου. Τα σημάδια στους καρπούς μου  θα κανουν καιρο να εξαφανιστούν. 
Ξέρω τι θέλουν. Ξέρω τι ζητούν. Θέλουν να τους πω ποιοι είναι οι άλλοι. Απο εμένα δε θα πάρουν κουβέντα. Οι άλλοι δεν έχουν όνομα, οι άλλοι δεν έχουν ταυτότητα. Οι άλλοι είμαι εγω. 
Είμαι μια αγωνιστρια, είμαι μια Ελληνίδα. 


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία,Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Υγεία-καύλα και επανάσταση!
 
ptoumassis
28-05-2013 @ 20:45
Ναι, βρε παιδί μου, δεν διαφωνώ. Αλλά γιατί δεν τα 'γραφες στην εποχή τους αυτά; Στην εποχή δηλαδή του Πολυτεχνείου; Ήρθες στη ζωή σε λάθος χρονικό σημείο μού φαίνεται. Ή μήπως είσαι απλά ρετρό κι οι σκηνοθέτες θα τρελαίνονταν να σού ζητήσουν συνεργασία; Κατά μία έννοια, ξαναζωντανεύεις το παρελθόν. Σήμερα, δεν έχουμε να καταγγείλουμε κάποιον. Κι εμείς, δεν είμαστε (πια) όλοι οι άλλοι...

Ή μήπως... αλλά, άσε! Τι λέω τώρα...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο