| |
Αθλίων καιροί
Καθιμενος μοναχος μου στην καρεκλα πολυ σκεπτικος βρισκομουν
το νου μου βασανιζονταν,απο αθλιους,που με τις πραξεις τους την ζωη μου τοσο τελικα την ετυρρανισαν
την τιμωρια τους δειακαως επιθυμουσα,μα τι ματαιοτητα προσδοκιας,οι αθλιοι σχεδον παντα αλωβητοι επιβιωνουν
δυσκολοι καιροι αναφωνισα με πικρια,η ζωη μου ριγμενη σε κυματα και ανεμους αενναα παρεδαρμενη
αχτιδα ελπιδας ψαχμω να πιαστω,στην ανταρα της καταιγιδας,παλευω να αναπνευσω
Ω,αθλιοι εσεις τους δυσκολους καιρους που φερατε,με αγωνια λαχταρα αναζητω τον ανεμο τον σκορπιστή ,
στους τεσσερις οριζοντες να χαθείτε
Τον ηλιο καταματα να αντικρισω,λευτερος δικαιωμενος,και ας ειναι η τελευταια μερα το φως του που θα δώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
