| |
| | Όσο και να προσπαθώ |  | | |
Σε ένα μέρος μακρινό που όλα έχουν κοπάσει,
στέκεται μόνο μια σκιά ποτέ δε προσπερνά,
μα μέσα σου σε βασανίζει χρόνια και άν έχουνε περάσει,
και μια πυξίδα στη καρδιά τα δευτερόλεπτα μετρά.
Τρέμει η ανάσα του νοτιά, φυσάει ανεμίζει,
θέλει δυο λόγια να σου πει, βαστάει δε μιλά.
Είναι όλα γύρω παρελθόν, η θύμηση θυμίζει...
έχουν περάσει δειλινά που έμειναν νωπά.
Ο χρόνος γύριζε αλλιώς, μάσκα χαμόγελου φορούσε,
δεν τον κατάλαβα ποτέ, αντέχοντας τη συντροφιά
που είχα πλάι μου συχνά εκείνο το φεγγάρι,
μα το ξημέρωμα νωρίς χανόταν σιωπηλά.
Έμαθα τότε να ζητώ τη μοναξιά μου μόνο,
ανθρώπους γύρω μου πολλούς δεν θέλησα άλλο πια.
Νόμίζω ο πόνος έμεινε, μα φάνταζε καινούριος,
ήταν γιατί δεν άντεχα που σ΄ έχανα ξανά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Εν οιδα οτι ουδεν οιδα, ωσπου ανακαλυψα το μυστικο της ζωης... | | | |
|
iokasth
29-05-2013 @ 19:17 | Έμαθα τότε να ζητώ τη μοναξιά μου μόνο,
ανθρώπους γύρω μου πολλούς δεν θέλησα άλλο πια.
Νόμίζω ο πόνος έμεινε, μα φάνταζε καινούριος,
ήταν γιατί δεν άντεχα που σ΄ έχανα ξανά.
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλο σου βραδυ.
ΝεφΕλλη | | ΛΥΔΙΑ_Θ
29-05-2013 @ 19:24 | ::up.:: ::up.:: ::hug.:: | | YABER
29-05-2013 @ 20:04 | ::rock.:: ::up.:: ::up.:: | | ΝΑΓΙΑN
29-05-2013 @ 23:43 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | Βασίλης Μ.
30-05-2013 @ 14:17 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
