| |
[B]
Ηφαίστειο
Μια διψασμένη Ανατολή, μια άδεια Δύση
ένα ηφαίστειο από κύτταρα νεκρά
πού να στεριώσει η ψυχή, πού ν’ ακουμπήσει
ποιος ουρανός θα της ανοίξει τα φτερά;
Κάποιες φορές ακούς βαθιά σου να ουρλιάζουν
χίλιες φωνές που συλλαβίζουνε φωτιές
νοιώθεις τις φλόγες, το κορμί σου ν’ αγκαλιάζουν
και την καρδιά σου να κυκλώνουν πυρκαγιές.
Κι άλλες φορές αχνίζουν μέσα σου οι χειμώνες
μύριες φουρτούνες κατακλύζουν το μυαλό
κόβονται δίπλα σου απ’ τη ρίζα οι ανεμώνες
και σβήνουν τα λιοπύρια σου σε τρίσβαθο γιαλό
Μια διψασμένη Ανατολή, μια άδεια Δύση
πού να ‘σαι τώρα που με δέρνει η βροχή
σε ποια φωλιά άραγε να ‘χεις κατοικήσει
κι εγώ δακρύζω την αγάπη μοναχή;
Ε.Σ.
[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
