| |
του πουθενα οι δρομοι μοιαζουνε περιεργοι την νυκτα
και τα πρωινα σαν μαυρες τρυπες κλειδωμενες
με ενα ποτηρι τα φτερα τα χανεις και την ληθη αγκαλιαζεις
σε φθηνες αγκαλιες και χιλιες ηδονες σαν τιποτα να μην εχει αξια
μα δεν μπορουν οι ανθρωποι να ζουνε διχως σκεψη
και το μυαλο τους να ποτιζουν δηλητηριο ωσπου να αντεξει
μες στις τρυπες το αλκοολ σκοτωνει
και μεσα απο τις ηδονες το φως απο την σπηλια θολωνει
κανεις δεν ξερει στο αινιγμα την λυση
κανεις δεν ξερει να σου πει αν θα ξεφυγουμε απο την κριση
ουτε μια σκονη πιο λευκη σαν χιονι
με αγγιγμα παγωμενο που σκοτωνει
γιατι το γελιο μας το κρυβει τοση θλιψη
τοσες ελπιδες ματαιες διχως κανεις να ελπιζει
γινεται ο κοσμος μια θηλεια που αδυναμους σκοτωνει
αναγκαια η ανακαμψη μαχαιρι στα φτερα κανεις να μην πεταξει
και τοσα οσα φαγανε λουκουλεια θα τρωνε παλι
σε δειπνα μυστικα με γεματο το τσουκαλι
του πουθενα οι δρομοι πιο θελκτικοι
σαν ολα τα πνιγει η αδιαφορια
σβηνει κανεις την σκεψη στο ποτο
και αλλοι σε χειροτερα θηρια
μα αφεντες δεν ξεχναμε
δεν διδακτηκαμε τα γραματα για να μην αντιδραμε
κατω απο πλαγιες γραμμες καποιοι πολεμαμε
το κτηνος που μας εφερε εδω να το αντιπαλεψουμε ζηταμε
δεν ειναι οι ανθρωποι προβατα μετρημενα
οσοι κοιταξαμε τον ηλιο περα απο τα αστερια
θα σταθουμε σιγα σιγα μεχρι το δρομο
θα κλεισουμε τις λυσεις τις απατηλες
θα θελουμε απαντησεις
μεχρι το χαραμα να ρθει
και τα κορακια να κορνιασουν
αρκει μοναχα η επιμονη
οσων ξυπνησανε και τωρα θα φωναξουν
κοιμησου μικρε πριγκηπα
το τριανταφυλλο εχαθηκε το τελειο απο τον κοσμο
μα θα φυτρωσαν αλλα τοσα θελει μοναχα κοπο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
