Στην μνήμη Γκάτσου Χατζιδάκη και στην δασκάλα που δημοσιοποίησε την υποκουλτούρα μιας άλλης δασκάλας
ΤΟ ΤΕΦΤΕΡΙ ΚΑΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ(από τον Κεμάλ)
Στης Μεσόγειος τα μέρη μια φορά κι’έναν καιρό
Ήταν άδειο το τεφτέρι μουχλιασμένο από καιρό
Στην τραμπάλα στην αιώρα κάτω από την αχλαδιά
Πικραμένα κλαίνε τώρα της δασκάλας τα παΐδιά
Κι’ένας γέρος από σοι και γενιά χιτλερική
Κάνει τον καουμπόη και τραβάει το σχοινί
Τον κοιτάνε οι κολήγοι με ματιά λυπητερή
Ορκο μεσ’το Ράιχ δίνει πως θ’αλλάξουν οι καιροί
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παππού την αφοβιά
Βάλαν γιουροδόντι με υπουργού προβιά
Απ’την Τσούλα στην Εκάτη απ’την γη στον ουρανό
Κυνηγάνε τον πελάτη να τον βάλουν στον σταυρό
Στον πελάτη πέσαν στίφη να του κόψουν την μιλιά
Και τον πάνε στον σερίφη να του βάλει την θηλιά
Ρετσινόλαδο με γάλα ήπιε κείνο το πρωί
Πριν τον ντύσουν δασκάλα να του κοπεί η αναπνοή
Με δυο γέρικες μαντάμες με σκερπάνι με σφυρί
Στου Παιδείας τι αλάνες άλλη δασκάλα καρτερεί
Πάνε τώρα χέρι χέρι κι’είναι γύρω συννεφιά
Μα του Μάξιμου τ’αστερι τις κρατούσε συντροφιά
Σ’ένα μήνα σένα χρόνο βλέπουν τον Σουλεϊμάν
Από τον ψηλό του θρόνο να φωνάζει φου –ζαμάν
Νικημένο μου τεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί
Με φωτιά και με μαχαίρι το Δ Ράιχ προχωρεί
