| |
Στο καθρεπτη κοιτιεμε βασανιστικα
ο χρονος ειδωλικα με συντροφευει
στο προσωπο σημαδια
διασπαρτα χαραγμενα στο περασμα μου αφησε.
Ακινητος,στεκω τα παιδικα μου προσωπεια
νοσταλγω
τα ματια κλεινω,
στιγμες ζωης απομακρες,
στου μυαλου τα φυλακισμενα κελια,
τα κλειδια ψαχνω να ξεκλειδωσω,
χαρα ανειπωτη ,να νιωσω.
Ματαια για μια στιγμη
την παιδικη αθωωτητα συναντησα, αναμνησεις στου χρονου
το ονειρο το εζησα,
μα ματαια τωρα πια, τα ματια
ανοιξαν το ονειρο οι αναμνησεις εσβησαν,
και ο καθρεπτης εκει εμπρος μου αλυπητα στεκοταν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
