| |
| | Το Επομενο Κυμα |  | | |
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΥΜΑ
Οι μέρες της θλίψης υπομένουν
καθώς ο χρόνος έχει άλλα σχέδια
απρόβλεπτα, ανείπωτα.
Της μοίρας τα παιχνίδια και η θολή μου καρδιά
η Άνοιξη που πέρασε, τα λουλούδια στο κρύο βάζο
μιαν ανάμνηση στα χέρια μου γραμμένη
καθώς οι κύκλοι συνεχίζουν με πορείες σταθερές,
με συνισταμένες και διχοτομήσεις,
αυτή η ζωή η ακράτητη, η ζωή που καίγεται λίγη λίγη στην πυρά
των βλεφάρων μου.
Τον ήλιο φόρτωσα στις πλάτες,
τον περιέφερα σε πλατείες και άδειες πόλεις
ψέλνοντας ύμνους στοργικούς,
της παρηγοριάς μου οι ήχοι,
της προσευχής μου ο αντίλαλος
και φτάνω τα σύνορα
χωρίς διαβατήριο
σπάζοντας μπάρες σκουριασμένες,
μπάρες της ζωής μου φυλακές.
Θα με ρωτήσουν ένα Ανοιξιάτικο πρωί
για τον ορισμό της ευτυχίας
και δεν θα έχω τίποτα να πω,
μονάχα δυο τρεις μελωδίες θα ψελλίζω
σκουριασμένες κι αυτές,
μα στ’ αλήθεια δεν θα έχω τίποτα να πω,
έτσι όπως τους δρόμους περνάω
κοιτώντας πάντα δεξιά κι αριστερά
για σιγουριά,
έτσι όπως τα παπούτσια μου γυαλίζω
πριν κλειδώσω της πόρτας μου
τις ασφάλειες,
τις μπάρες τις σκουριασμένες,
τις βεβαιότητες τις εναλλασσόμενες.
Ο χρόνος είναι ένα αγκίστρι στους βυθούς των διαδρόμων μας,
μια μικρή παγίδα που αγκιστρώνει τα όνειρά μας
χωρίς απολογισμούς ή δεύτερες ευκαιρίες
το παρόν είναι ήδη παρελθόν
καθώς ο κόσμος εισπνέει ώρες
και εκπνέει λεπτά
το μέλλον ήδη παρόν
στην επόμενη λέξη.
Το αγκίστρι κρέμεται στων χειλιών μας τη γραμμή
κι είμαστε ήδη χαμένοι,
ήδη αφημένοι
στην πορεία των πραγμάτων.
Ένας ήλιος φωτίζει το καθ’ αυτό
και σκοτάδι μονάχα ρέει στο ακαθόριστο
σε μια εφήμερη αλήθεια
που σηκώνει ανέμους
και κύματα,
πόσο μικροί, πόσο ανόητοι
μπροστά στην προσωρινή ζωή μας!
Με βρεγμένα χέρια
βουτάμε στης θάλασσας το μπλε
μέχρι να μας ξεβράσει το επόμενο κύμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
nadin1974
06-06-2013 @ 22:33 |
Τον ήλιο φόρτωσα στις πλάτες,
τον περιέφερα σε πλατείες και άδειες πόλεις
ψέλνοντας ύμνους στοργικούς,
της παρηγοριάς μου οι ήχοι,
της προσευχής μου ο αντίλαλος
και φτάνω τα σύνορα
χωρίς διαβατήριο
σπάζοντας μπάρες σκουριασμένες,
μπάρες της ζωής μου φυλακές.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Υπέροχο! | | smaragdenia
06-06-2013 @ 23:03 | Ένας ήλιος φωτίζει το καθ’ αυτό
και σκοτάδι μονάχα ρέει στο ακαθόριστο
σε μια εφήμερη αλήθεια
που σηκώνει ανέμους
και κύματα,
πόσο μικροί, πόσο ανόητοι
μπροστά στην προσωρινή ζωή μας!
Με βρεγμένα χέρια
βουτάμε στης θάλασσας το μπλε
μέχρι να μας ξεβράσει το επόμενο κύμα.
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ, ΣΑΝ ΖΩΓΡΑΦΙΑ............... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | jasmine15
06-06-2013 @ 23:10 | Καταπληκτικό!!!!!!
::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | Μαυρομαντηλού
07-06-2013 @ 15:40 | Με βρεγμένα χέρια
βουτάμε στης θάλασσας το μπλε
μέχρι να μας ξεβράσει το επόμενο κύμα.
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ Η ΟΛΗ ΣΟΥ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΛΛΆ ΌΠΩΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΟΥΤΑΜΕ ΣΤΟ ΜΠΛΕ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οι μέρες της θλίψης υπομένουν
καθώς ο χρόνος έχει άλλα σχέδια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
απρόβλεπτα, ανείπωτα.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΓΙΑ ΑΦΗΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
