| |
Προσπαθουσε να τοποθετησει σε μια ατυπη χρονολογικη σειρα ολα οσα ειχε πραξει το τελευταιο διαστημα. Ενα διαστημα κατα το οποιο δεν εζησε κατι το ιδιαιτερο ή ισως δεν εζησε απολυτως τιποτα.Μα καθως επιανε τον εαυτο της να προσπαθει ματαια να καπνισει αλλο ενα τελειωμενο τσιγαρο ενιωθε πως επρεπε να βαλει σε ταξη ολα οσα απλα την ειχαν προσπερασει,αφηνοντας της ενα αισθημα περιεργιας για το που θα καταληξουν.Κατεληγε στο συμπερασμα
πως ο σκοπος αυτων των σκεψεων οφειλοταν στο γεγονος πως ηθελε να οδηγησει τις σκεψεις της οπουδηποτε αλλου περα απο το βαναυσο βουητο που κατεκλυζε τα αυτια της και πηγαζε απο το οδυνηρο γελιο των ανθρωπων που βρισκονταν στο μπαρ.Δεν υπηρχε κανενα κοινο σημειο μεταξυ της Σορελ και του ειδους που αντιπροσωπευαν αυτοι.Της ηταν ολο και πιο δυσκολο
να βρεθει στην θεση του,να ζησει εστω και μια μερα σαν αυτο,ξεχνωντας οσα δεν ειχε ποτε του συλλαβει ή ειχε κρυψει καπου αναμεσα στον αληθινο εαυτο του και στο γεματο ψευτικα στηριγματα πτωμα του.Βεβαια ενα πτωμα αποτελουσε και η ιδια και γρηγορα διαπιστωνε πως ηταν ακριβως το ιδιο πτωμα με το πτωμα των διποδων που υπηρχαν γυρω της.Καμια διαφορα.Η ιδια δυσωδια αναβλυζε και απο τα δυο. Αποτελουσαν τμηματα ενος σαπιου κοσμου οπου το μονο που μετραγε ηταν η κατανοηση του θανατου σου.Οι νυχτες που εδειχναν πως δεν θα τελειωσουν ποτε.
Οι νυχτες που θελησες να κρεμαστεις μα προτιμησες να το αναβαλεις για καποια αλλη φορα ετσι ωστε να ξερεις πως παντα θα υπαρχει κατι που θα σε σωσει απο τις στιγμες υστεριας σου.Και ομως μεσα απο αυτες τις στιγμες βρεθηκες να εισαι τωρα εδω,πιο αδειος απο ποτε,πιο εγκλωβισμενος απο ποτε.Η Σορελ ζουσε ενα τελος την αρχη του οποιου δεν ειχε βιωσει ποτε.Ακομα και αυτο το τελος εδειχνε να βρισκεται ηδη πολυ μακρια για να κατορθωσει να το αρπαξει.Μια σκεψη αρκουσε για να το φερει κοντα της αλλα ταυτοχρονα και για να το απομακρυνει επεκτεινοντας ετσι την ζωη της.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
