| |
| | Παραμυθάκι για τα παιδιά |  | | | Καλή βδομάδα σε όλους(ες) με χαμόγελα | | |
[align=left][B]
Το σπάνιο Δέντρο
Παραμυθάκι για τα παιδιά.
Κόκκινη κλωστή δεμμένη
Στην ανέμη γυρισμένη,
Δώστεις μπάτσο να γυρίσει
Παραμύθι να αρχινίσει.
Μια φορά στα παλιά χρόνια κάποιος κηπουρός του έτυχε στο μερτικό ένα καταπληκτικό δέντρο.
Το δέντρο αυτό όσο μεγάλωνε έδιχνε ότι ήταν διαφορετικό από τα άλλλα, έκανε πολλούς διαφορετικούς καρπούς.
Πολύ γρήγορα έβγαλε και παραπούλια στον μεγάλο κορμό του που τα επήραν άλλοι και τα παραφύτεψαν για αυτούς .
Και τα νέα δεντράκια μεγάλωναν έκανα και αυτά τους γλυκήτατους καρπού τους.
Το δέντρο μας μια φορά που αρώστησε πολύ βαριά ο κηπουρός του, και τον έβλεπε ότι δεν είχε κέφι για ζωή και φώναζε θέλω να πεθάνω είμαι πια ένας άχρηστος σκέφτηκε να κάνει αυτό, κάτι γιατί τον αγαπούσε πολύ τον κηπουρό του.
‘Εβαλε όλα του τα δυνατά κι εκείνο τον χρόνο έκανε καρπούς που δεν είχε ξανακάνει , και όταν τους μάζεψε ο κηπουρός και τους έφαγε έγινε με μιας καλά.
Όμως ο κηπουρός πές το από αχαριστία πές το από αγραμματοσύνη ,δεν γύρισε να πεί έστω και μια φορά ένα ευχαριστώ στο δέντρο.
Το δέντρο τον καταλάβαινε και έκανε υπομονή και ούτε και ανάφερε καμιά φορά για τους καρπούς που έδωσε, στον κηπουρό , και όταν ο κηπουρός έβγαινε στον κήπο , το δέντρο άνοιγε τα κλώνια του για να του κάνει πιο πολύ σκιά να καθήσει να ξεκουραστεί στην δροσιά του τις ζέστες του καλοκαιριού.
Μια μέρα πέρασε από εκεί ένας γεωπόνος, όταν είδε το δέντρο το θάυμασε , και είπε στον κηπουρό ότι ήταν πολύ, πολύ τυχερός που είχε ένα τέτοιο σπάνιο δέντρο στον κήπο του.
Το δέντρο ακούγοντας κάποιον άλλο να μιλάει γιαυτό ένιωσε τα γλυκά αυτά λόγια, σαν νερό που του έβαλαν στη ρίζα, και το ανάστησαν.
Έβγαλε καινούρια φρούτα που τα μοίραζε με πολύ αγάπη στον κόσμο που τα είχε ανάγκη .
Τα κλωνάρια του έβγαλαν καινούρια φύλλα κι έγινε πιο φουντωτό και σκιερό.
Ο κηπουρός όμως ατί να χαίρεται που το είχε αυτός αυτό το σπάνιο δέντρο τον έπιασε μια έχθρα και με μοχθηρία Γιαυτό, και ύπουλα προσπαθούσε να το καταστρέψει.
Του κτυπούσε τα κλαδιά όπου έβγαζαν καινούρια μοσχεύματα για να του τα κόβει μην τυχών και εξαπλωθούν και μεγαλώσει.
Με ένα σουγιά ώρες που ήταν μοναχός και δεν τον έβλεπε κανένας του έκανε πολύ βαθειές πληγές στον κορμό με τρόπο που να μην φαίνονται από ανθρώπινο μάτι.
Το δέντρο σιγά σιγά μαραινόταν και κανείς δεν ήξερε τον λόγο μέχρι που δεν άντεχε άλλο και σταμάτησε να δίνει τους υπέροχους γλυκούς καρπούς του.
Ο κηπουρός χαιρότανε ότι το νίκησε αλλά δεν καταλάβαινε ότι έτσι αυτός αυτοκαταστρεφότανε .
Όσπου μια μέρα το δέντρο ξερό πια έγυρε και έπεσε στο χώμα.
Ο κηπουρός όταν έχασε τους σπάνιους καρπούς το μετάνιωσε γιατί δεν μπορούσε χωρίς τους καρπους που του έδιναν ζωή, δεν μπορουσε να κάνει πια τίποτα μόνος του τότε κατάλαβε το μεγάλο λάθος του αλλά ήταν πια πολύ αργά να το επαναφέρει το δέντρο στην ζωή, και έτσι απέμεινε μόνος του και τον έφαγε και αυτόν ο μαρασμός πολύ γρήγορα πέθανε μονάχος χωρίς κανένα κοντά του.
Ναταλία Μήτσιου
Κυριακή, 9 Ιουνίου 2013
9:26:12 μμ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Οι αφορμές είναι πολλές / που ενπνεύση μου δίνουν / δικά μου αποτυπώματα / όμως εδώ αφήνουν. | | | |
|
YABER
09-06-2013 @ 13:37 | ::yes.:: ::yes.:: ::rock.:: | | adespotoi
09-06-2013 @ 13:39 | και ο Πατήρ μου γεωργός εστί.... ::theos.:: ::theos.::
καλή σας βδομάδα Ναταλία και αυτά τα παραμύθια να λες και στα εγγόνια σου. ::smile.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
09-06-2013 @ 13:52 | Ομορφο Ναταλία....!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: | | ΡΟΖΑ ΚΑΡΟΛΙΔΟΥ
09-06-2013 @ 14:03 | Ναταλια ο δικος σου κηπουρος αφου μετανιωσε,παλι καλος ηταν.
Ξερω κατι αλλους....................ο θεος να φυλαει....... | | ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΑ
09-06-2013 @ 15:08 | Ναταλία, πολύ όμορφο και διδακτικό το παραμύθι σου...ζούμε όμως δυστυχώς στον αιώνα της αχαριστίας!!! ::hug.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | Μαυρομαντηλού
09-06-2013 @ 15:53 | Σταύρο τον λέγανε κι αυτόν τον κηπουρό;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
::devil.:: ::devil.:: ::devil.::
| | jasmine15
09-06-2013 @ 17:07 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ierapostolos
09-06-2013 @ 17:45 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
09-06-2013 @ 21:38 | ::love.:: ::love.:: ::love.::
ωραίο!!!!!!!!!!! | | John Fenix
10-06-2013 @ 11:55 | Τα μεγάλα πνευματα..........
Να είσαι καλά καλή μου φίλη.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Rannia . k
10-06-2013 @ 12:34 | Πάρα πολύ ωραίο Ναταλία μου!!!
Καλό μεσημέρι και μια όμορφη βδομάδα!!!
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | smaragdenia
12-06-2013 @ 12:49 | ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΟΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ.........
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ,,,,,,,
ΤΟ ΝΟΙΩΘΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ..................ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΠΩΣ ΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ........
ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΧΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΧΑΝΟΥΝ.............
ΜΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ................
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΠΙΑ..............
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΟΥ ΦΙΛΙΑ.........
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Νικη-Χιτ
20-09-2013 @ 07:46 | Μπραβο κοριτσι μου!!!! ετσι,ειναι τα πραγματα ακριβως οπως τα λες!!!! ::up.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
