| |
| | Που πήγε τόση αγάπη |  | | |
Mοιάζει σα ψέμα, που γίναμε δυο ξένοι,
μα στην συνήθεια η καρδιά είναι δεμένη.
Καφέ σου φτιάχνω τα πρωινά κι ας λείπεις,
Απ’ το μυαλό σου, μη με εγκαταλείπεις.
Τώρα πια, πονάει το χωριστά, ρουτίνα η μοναξιά.
Άδεια καρδιά, σβηστεί η φωτιά, άδεια η αγκαλιά.
Φωτογραφίες, δάκρυα, στο πάτωμα ριγμένα,
ψάχνω χαρά μα μάταια, για μένα ήσουν το ένα.
Με πόνο κάθομαι κοιτώ, το άδειο μου κρεβάτι,
και την σιωπή ξανά ρωτώ, που πήγε τόση αγάπη.
Μοιάζει σα ψέμα, πως στο πλαι μου δεν θα ξυπνάς,
πως όπως παλιά, ποτέ ξανά δεν θα μ’αγαπάς.
Σβησμένος ο ουρανός, κοιμούνται τα καλοκαίρια,
που κάποτε στην αμμουδιά, μετρούσαμε αστέρια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
athos.ioannou@gmail.com
10-06-2013 @ 16:53 | ::up.:: | | aridaios
10-06-2013 @ 17:11 | Με πόνο κάθομαι κοιτώ, το άδειο μου κρεβάτι,
και την σιωπή ξανά ρωτώ, που πήγε τόση αγάπη. ::lost.:: ::lost.:: | | Tessi
10-06-2013 @ 17:37 | ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
