| |
athos.ioannou@gmail.com
11-06-2013 @ 10:29 | ::rock.:: ::rock.:: | | steven boss
11-06-2013 @ 10:34 | Κοίτα να δεις που κι η μοναξιά –είναι στιγμές- που ‘χει ένα χρώμα βαθυκόκκινο,
σαν Ανοιξιάτικη παπαρούνα! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Ναταλία...
11-06-2013 @ 11:20 | Κοίτα να δεις που κι η μοναξιά –είναι στιγμές- που ‘χει ένα χρώμα βαθυκόκκινο,
σαν Ανοιξιάτικη παπαρούνα!
Πολύ δυνατό Ελένη ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | YABER
11-06-2013 @ 11:54 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Κολιός Άρης-Ερνέστος
11-06-2013 @ 12:10 | Γενικώς με την ερωτική ποίηση στο stixoi.info είμαι κάπως επιφυλακτικός, γιατί θεωρώ ότι χρειάζεται κάποιου είδους ανανέωση σε επίπεδο έκφρασης. Το ποίημά σου κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση πιστεύω. Ξεχωρίζω την εικόνα ''μες τα ερμάρια που κρέμαζες τις νύχτες την ψυχή μου'' και ''το αηδόνι που τραγουδά κάθε ξημέρωμα στο δέντρο της ζωής μου''. Αποδίδουν με απλό και ταυτόχρονα μεστό λόγο, τόσο το αίσθημα της μοναξιάς και το χαμένο χρόνο μακριά από το αγαπημένο πρόσωπο, όσο και του ερωτικού σκιρτήματος που μας αναγεννά ως ανθρώπους και έρχεται ως τραγούδι των πουλιών το πρωί, καθώς ανοίγουμε το παράθυρο. Όσο για το κόκκινο το βαθύ καταλαβαίνεις ότι του έχω μια αδυναμία.. ::wink.:: ::hug.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
11-06-2013 @ 16:21 | Δυνατό!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
