| |
Απόψε η νύχτα με καλεί
και ντύθηκα πολυτελή
κι αγέλαστη γαλήνη
και πάω χωρίς να το σκεφτώ
στη σκοτεινιά της να κρυφτώ
κι ας γίνει ό,τι γίνει
Βγήκε ένα αστέρι πλαστικό
και μ' ένα φως ηλεκτρικό
μου δείχνει μονοπάτι
πλαστό φεγγάρι μου μιλά
που μες τα σύννεφα κυλά
και σε ουρανό από απάτη
Μα αφού έτσι έχω γεννηθεί
να ζω ζωή μοναχική
χωρίς να θέλει η ψυχή μου
να αγαπήσει
δρόμους θα πάρω τ' ουρανού
να βρω τη μάνα του χιονιού
μες τη ζεστή της αγκαλιά
να με τυλίξει
Μ' ένα ανεμόπτερο απ' τη γη
φεύγω πριν τοίχο από σιγή
γύρω η ζωή μου χτίσει
κι όσα έζησα τα πυρπολώ
κι όσα θα ζήσω αναπολώ
στην τελευταία πτήση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
