Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σα Μαρμελαδα Απο Βατομουρο
 

Η σάρκα κρέμεται στα κόκαλα σου,

και κάποια μέρα θα χυθεί στην άσφαλτο,

σα μαρμελάδα από βατόμουρο,

κι εσύ,

συνεχίζεις να μην καταλαβαίνεις,

τί πρέπει να κάνεις με τη ζωή,

ενώ η σάρκα λιώνει,

μένεις γυμνός,

τρέμεις,

επιτέλους σιωπάς,

ενώ εκείνη στάζει,

όλο στάζει,

στην καυτή άσφαλτο.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κάθε λέξη είναι ένας άχρηστος λεκές στη σιωπή και στο τίποτα.
 
Μπαντινι
20-06-2013 @ 14:08
http://www.youtube.com/watch?v=hQULyGMhhWs
Nasville
20-06-2013 @ 14:12
Εξοχο
athos.ioannou@gmail.com
20-06-2013 @ 14:58
::up.:: ::up.:: ::up.::
rania.foka@yahoo.co.uk
20-06-2013 @ 16:13
Πολύ καλό!!!!!!!! ::rock.::
Μαυρομαντηλού
20-06-2013 @ 16:16
Η σάρκα κρέμεται στα κόκαλα σου,
και κάποια μέρα θα χυθεί στην άσφαλτο,
σα μαρμελάδα από βατόμουρο,

ενώ η σάρκα λιώνει,
μένεις γυμνός,
τρέμεις,

ενώ εκείνη στάζει,
όλο στάζει,
στην καυτή άσφαλτο.
ΚΟΙΤΑ , ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ''ΤΡΑΓΙΚΕΣ''
ΑΝΑΦΟΡΕΣ, ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΤΡΥΝΩ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΓΥΜΝΟΣ, ΝΑ ΛΙΩΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΖΕΙΣ ΑΠΟ ΓΛΎΚΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΤΑ ΆΛΛΑ ΤΑ ΑΝΤΙΠΑΡΕΡΧΟΜΑΙ ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΤΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑ ΠΛΗΡΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::kiss.:: ::kiss.:: ::theos.::
karpox
20-06-2013 @ 17:00
Εγω κερδιζω χρονο...
μιλαμε για ποσοτητα
οχι αστεια....
Angel D. Roger
20-06-2013 @ 18:06
::up.:: ::up.:: ::up.::
giannis0911
20-06-2013 @ 20:26
Αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα και που ο καθένας με βάση τις αισθήσεις του αντιλαμβάνεται , το αποδομεί και το ανασυνθέτει αφού το επεξεργαστεί η λογική του, στο βαθμό βέβαια που αυτή είναι αποκαθαρμένη από τις επιρροές του συναισθήματος και των επιθυμιών του , για να δημιουργήσει στη συνείδησή του τη βιοθεωρία του που όσο και αν θα έπρεπε, αν όχι, να ταυτίζεται με των άλλων,τουλάχιστον να μοιάζει, τελικά διαφέρει γιατί ενέχει το στίγμα της μοναδικότητας του καθενός μας, με αποτέλεσμα αφού η επιβίωσή μας είναι θέμα συνεργασίας , να αλληλοεξαρτώμεθα αλλά πάνω σε ένα διαφορετικό πλαισιο θέασης και αρα προτεραιοτήτων της ζωής.

Πως να συνενοηθούμε αν αρχικά αυτό που κάνεις είναι να δίνεις το στίγμα σου και να οριοθετεισαι , ενώ θα έπρεπε να κατανοείς τον άλλο για να μπορέσεις να συνυπάρξεις με όσο το δυνατόν λιγότερες προστριβές.

Η λέξη ζωή για τον καθένα περικλύει διαφορετικά πραγματα καταστασεις αξίες και νοήματα...Καθένας από τη θέση του φυσικά προσπαθεί να εδραιώσει τα επιχειρήματα του πάνω σε αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα. Αλλά οι πληροφορίες που μας δίνει αυτή η πραγματικότητα που είναι η μία παράμετρος , συνδιαμορφώνει μία αλλη , τη δική μας , και η δεύτερη παράμετρος σε αυτή δεν είμαστε μόνο εμείς σαν μία βιολογική οντότητα με τις όποιες δυνατότητες ή ανάγκες, αλλά και οι επιθυμίες αυτής της βιολογικής οντότητας που παίζουν σπουδαίο ρόλο και καθορίζουν ενίοτε τι είναι ή τι δεν είναι σημαντικό για αυτές.

Θα μπορούσε κάποιος να πει , ζούμε δίχως να ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε και άρα τίποτα πιό σημαντικό από το να ζω τη στιγμή αβασάνιστα. Αλλά και καποιος άλλος θα μπορούσε να πει, αξίζει να ζω για όσο θα ζω, όπως εγώ επιθυμώ και όχι όπως η φύση έχει επιλέξει να ζω. Θέλω να ονειρεύομαι το μέλλον μου και όχι να μου το υποδεικνύουν οι βιολογικές μου ανάγκες και οι προτεραιότητες της ζωής. Αλλιώς τι νόημα μπορεί να έχει η αυτοσυνειδησία στον άνθρωπο; Αν η λογική υπαρχει απλά σαν ενα εργαλείο που βοηθάει στην επιβίωση και στην ουσία γίνεσαι πάλι υποχείριο της φύσης σου, δεν αποτελεί ίσως για κάποιους μία τέτοια χρήση της, την ιδανική.

Το δώρο της λογικής και άρα της αυτοσυνειδησίας στον άνθρωπο, προορίζεται για να μπορεί να καθορίζει τη μοναδικότητα του σαν άτομο και σαν σκεπτόμενο όν με κρίση , να κατανοεί και να σέβεται τη μοναδικότητα και των άλλων.

Το μεγαλύτερο λάθος όλων μας είναι πως προσπαθούμε να τα βάλουμε όλα σε ένα στουβάλι και εκεί είναι που κονιορτοποιούναι τα πάντα.
Nasville
20-06-2013 @ 20:55
Κι αν ποτέ η ζωή μας χώριζε, οι ψυχές μας θα
μπορούσαν να επουλωθούν με τον καιρό, αλλά
θα έμεναν κατώτερες.

τη θαμπή απόχρωση του δέρματός σου και τα λαμπερά
σου μάτια, σαν ένα νερό μέσα από φρέσκα φύλλα.

Η ζωή μου όλη είναι κόλαση, εάν δε μου γράφεις. Θέλεις
να έχεις ελέυθερη τη ζωή σου, θα την έχεις, μα δεν θα
σου φέρει ευτυχία το να την αρχίσεις με τη ρημαγμένη
ζωή ενός ανθρώπου στο κατώφλι σου. κι αυτός να είμαι εγώ.

Έξω από σένα δεν θα υπάρχει πια ολοκλήρωση για μένα
σε τίποτα μέσα σ’αυτή τη ζωή που αποτραβιέται αλλω-
στε από μένα κάθε μέρα, κεραυνοβόλα, μες στους
πόνους μιας παράλογης γέννας. Αποτρόπαιος τοκετός
φαντασμάτων.

Το χρόνο που περνούν οι άλλοι για να ζήσουν, εγώ
τον περνώ για ν΄ απογοητεύομαι.

Και σε λατρεύω. Έχω χαραγμένο το βλέμμα σου μες
στο μυαλό μου, πιο βαθύ κι από μαχαιριά.

Πρέπει να μου βρεις ηρωίνη με κάθε τρόπο και πρέπει
να σκοτωθείς να μου την φέρεις εδώ.-Να που
βρίσκονται τα πράγματα-

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο