| |
ξεχασμένη σ ένα ράφι η κορδέλα
που την είχες για να δένεις τα μαλλιά σου
ξεχασμένη κι αγάπη στον αέρα
που φυσούσε και την πήρε μακριά σου
ήταν κόκκινο το χρώμα σα τα χείλη
που με έδεναν σφιχτά όπως κι εκείνη
ήταν κόκκινο το χρώμα σα το αίμα
της ανάμνησης που έμεινε σε μένα
πήρε ο χρόνος της πορφύρας της τη λάμψη
και η σκόνη αποτύπωσε στο ράφι
ότι απόμεινε από κείνη την αγάπη
ξεχασμένη στων ονείρων μου τη στάχτη
ήρθε η ώρα κι φθορά για να την λύσει
η ματιά πάνω στο ράφι να θυμίσει
πως κορδέλα τη ζωή μας δεν την δένει
ότι ζει ότι ανασαίνει και πεθαίνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
