| |
Στέκομαι εδώ χωρίς λόγο,
κι όπου κι αν στεκόμουν,
θα ‘ταν χωρίς λόγο.
Η νύχτα σαν τέρας πάνω απ’ τα κεφάλια μας,
χυδαία, γλυκιά, απειλητική,
αυτά τα λεπτά που δεν κυλούν ποτέ,
αυτή η ανία που σε κατατρώει,
απ’ το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό της μέρας.
Πάντα έτσι θα είναι σκέφτομαι…
Πάντα θα σαπίζουμε ,ενώ τα χρόνια κυλούν και πάνε,
και τα φιλιά δεν έρχονται,
και οι κόκκινες γόβες χτυπάνε ρυθμικά,
μακριά πέρα στους δρόμους,
μέσα σε κραυγές ,γέλια και κλάματα,
και οι θεοί παίζουν μαζί μας,
και τίποτε δεν είναι στη θέση του,
και η ανοιξιάτικη θλίψη είναι η χειρότερη όλων των εποχών.
Ο ειρωνικός σπασμός μου, δεν μπορεί να λείψει απ όλο αυτό,
γιατί κάποτε τα φιλιά,
η ανία,
τα κόκκινα τακούνια,
θα τελειώσουν.
Η σήψη θα τελειώσει,
θα ολοκληρώσει το έργο της.
Ο θάνατος θα ‘ρθει για μας,
χυδαίος, γλυκός ,απειλητικός,
απροσδόκητος,
μια τέτοια,
άγρια, ανοιξιάτικη νύχτα.
Ως τότε τα πράγματα θα διαρκούν στην πτωτική τους πορεία,
κι εγώ θα συνεχίσω να γελάω,
να γελάω ξανά,
και ξανά,
πιο ευτυχής,
και πιο θλιμμένος από ποτέ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
